زندگینامه بتهوون؛ نوازنده ناشنوا سمفونی نهم

تاریخ انتشار: ۱ شهریور ۱۴۰۱

بتهوون یکی از بزرگترین و با استعداد ترین نوازندگان قرن ۱۷ بود که با نواختن قطعه هایی مانند: سمفونی شماره پنچ تبدیل به نوازنده ای افسانه ای شد.

جالب است که بدانید بتهوون در ۴۵ سالگی به طور کامل ناشنوا شد ولی این ناتوانی، از تلاش او کم نکرد و وی به نوازندگی خودش ادامه داد و اثر های به یاد ماندنی مانند “مهتاب” را نواخت.

در این بخش از زندگینامه افراد موفق، قصد داریم تا زندگی نوازنده افسانه ای بتهوون را مورد برسی قرار دهیم. پس ما با در سایت جادوی باور همراه باشید تا بیشتر این مرد تاریخی را بشناسیم.

تولد و کودکی بتهوون

لودینگ فان بتهوون (Ludwig van Beethoven) در تاریخ ۱۷ دسامبر ۱۷۷۰ میلادی (۲۶ آذر ۱۱۴۹ شمسی) در شهر بن آلمان چشم به این دنیا گشود. وی در خانواده ای بسیار فقیر در زیر شیروانی به دنیا آمد و زندگی کرد.

کودکی بتهوون به علت مشکلات مالی بسیار سخت بود و گاهی اوقات غذایی برای خوردن پیدا نمیکرد.

خانواده بتهوون از نظر مالی توانایی زیادی نداشتند ولی بیشتر آنها نوازنده بودند و در تعلیم وی نقش مهمی را ایفا کردند.

پدربزرگ بتهوون از نوازندگان مطرح کلیساها بود که اول با سرودن نوعی خاص از موسیقی کلیسایی نظر بزرگان شهر را جلب کرد و بعد از چند سال کار و کسب تجربه تبدیل به یک خواننده مشهور در شهر بن شد.

همینطور پدر بتهوون هم سنت خانوادگی را ادامه داد و یادگیری موسیقی را پیش گرفت و برای کسب درآمد به آموزش دادن ساز هایی مانند ویولون پرداخت.

جالب است که بدانید بتهوون اصلیتی اتریشی دارد چرا که پدر بزرگ وی در سن ۲۱ سالگی از کشور اتریش به شهر بُن آلمان مهاجرت کرد و زندگی جدیدی برای خود تشکیل داد.

بتهوون از سن پنچ سالگی تحت آموزش سخت و جدی پدرش بود در حدی که بعضی وقت ها وی به گریه کردن می افتاد.

دلیل این سخت گیری ها این بود که پدر بتهوون از استعداد درخشان وی با خبر شده بود و دوست داشت تا آن را برای همه آشکار سازد و نوازنده ای بزرگ از فرزندش بسازد. در نتیجه این تمارین سخت بتهوون اولین اجرای زنده خود را در سن ۶ سالگی اجرا کرد و در شهر به کودکی با استعداد شناخته و معروف شد.

نوجوانی بتهوون

بتهوون در نوجوانییش یعنی در سال ۱۷۸۰ با فردی به نام کریستیان نیفه که آهنگ سازی بسیار مشهور بود، آشنا شد و زیر دست او به صورت حرفه ای روش آهنگ سازی را یاد گرفت.

با کمک نیفه، بتهوون اولین اثر خود را به عنوان “woO 63” در سن ۱۳ سالگی تولید کرد.

بتهوون برای کسب درآمد به عنوان دستیار نیفه در ارکسر وی مشغول به کار شد و بعد از چند سال به عنوان نوازنده رسمی در کلیسا ها مشغول به کار شد.

بتهوون از همان اول شروع کار خود، مهم ترین و زیبا ترین قطعات را مینواخت. از جمله میتوان به سه سونات پیانوی وی اشاره کرد که در سال ۱۷۸۳ پخش شد و مجموعی از چندین موسیقی کلاسیک پیانو بود.

حاصل نواختن این سونات ها، منتخب شدن اثار وی به سونات انتخابگر توسط رهبران مسیحی امپراتوری روم بود.

وی بعد از مشغول بودن در دربار های سلطنتی و کلیساها مقداری پول جمع کرد و قصد داشت تا به شهر “وین” المان سفر کند تا با نوازنده بزرگ “موتسارت” ملاقات داشته باشد و از تجربیات وی در زمینه نوازندگی استفاده کند. در شهر وین بتهوون افراد زیادی را ملاقات کرد و با آنها آشنا شد.

بعد از رسیدن بتهوون به شهر وین، وی مطلع شد که مادرش درگیر بیماری شدیدی شده و در نتیجه این وی خبر مجبور شد تا به زادگاهش یعنی شهر بُن بازگردد.

مدتی زیادی نگذشت که مادر بتهوون در اثر بیماری درگذشت، در پی مرگ مادر بتهوون، اعتیاد پدرش به الکل بیشتر شد و بتهوون مجبور شد تا برای چند سال در بُن بماند تا از دو برادر کوچک خود نگه داری و مراقبت کند.

در طی سال هایی که بتهوون در شهر بُن مشغول مراقبت از برادرانش بود با خانواده ای پول دار آشنا شد و به فرزندان آن خانواده هنر های نوازندگی را می آموخت. وی فرهنگ اصیل آلمانی را از این خانواده یاد گرفت و طی گفته های خودش، در محیط آن خانواده احساس آرامش بیشتری نسبت به خانواده خود میکرد.

بتهوون در شهر وین

بتهوون که از دوستانش در مقام های حکومتی شنیده بود قرار است جنگی در بُن رخ دهد، سریعا این شهر را ترک کرد و به وین آلمان برای بار دوم مهاجرت کرد.

بعد گذشت مدت کمی، وی با خبر شد که پدرش و موتسارت هر دو از دنیا رفتند. چند روز بعد از با خبر شدن از این اخبار، بتهوون نامه ای از طرف یکی از طرفدارانش دریافت کرد که نویسنده نامه، بتهوون را جانشین موتسارت نامیده بود.

وی بعد از دریافت این نامه با تحقیقات و کوشش های متعدد سعی کرد تا سبک نوازندگی موتسارت را یاد بگیرد و تبدیل به جانشینی شایسته برای موتسارت شود. در پی این تلاش و کوشش ها بتهوون در شهر وین هم به نوازنده ای سرشناس معروف شد.

به علت مشکلات عاطفی حاصل از مرگ پدر و معلمش یعنی موتسارت، بتهوون دوست نداشت که بلافاصله دوباره شروع به نواختنن و آهنگ سازی کند.

در پی این تصمیم، بتهوون قصد داشت تا زیر نظر آهنگ ساز های حرفه ای هنر “کنترپوان” (هنری که در آن نت ها با هم هارمونی ایجاد میکنند ولی ضرب های متفاوتی دارند) را بیاموزد.

جدا از تقویت بنیه آهنگ سازی، بتهوون قصد داشت تا هنر ویولون نواختن را در بربگیرد در نهایت وی تبدیل به هنرجوی ویولون شد و تحت آموزش ویولونیتس بزرگ، “ایگناتس شوپانتسیگ” در آمد.

همچنین بتهوون برای توانا شدن در آهنگ سازی در تلاش بود تا فرهنگ موسیقایی ایتالیا را هم بیاموزد و با سبک خود ترکیب کند.

بتهوون معمولا در تالار های اشرافی به بداهه نوازی میپرداخت و از این راه روزی خود را در می آورد.

اوج شهرت بتهوون

دوستان او که میدانستند مردم چقدر از هنر وی خوششان می آید، تصمیم گرفتند تا بعضی از آثار وی را منتشر کنند و به گوش همه مردم برسانند.

در نتیجه این تصمیمان دوستان وی، اولین اثر منتشر شده بتهوون “woO66” نام گرفت و به گوش بیشتر مردم شهر وین رسید.

بتهوون خیلی به این کار اعتقاد نداشت چرا که بر این باور بود که آثارش هنوز به حد مطلوب نرسیدند و دوست داشت تا بهترین اثر ها را به گوش مردم برساند.

بعد از گذشت چندین سال درخشش در تالارها و دربارها، بتهوون بالاخره اولین کنسرت رسمی خود را در سال ۱۷۹۵ میلادی برای مردم شهر وین اجرا کرد و همانطور که انتظار میرفت این کنسرت با بازخورد های بسیار مثبت رو به رو شد و شهرت وی به گوش تمام مردم آلمان رسید.

سر انجام برگذاری این کنسرت بزرگ، بتهوون تصمیم گرفت آثار خود را به طور رسمی منتشر کند و به فروش برساند.

اولین اثر رسمی خود که انتشار یافت “اپوس ۱” بود. وی این اثر را تقدیم به یکی از شاهزادگان کرد. در نتیجه انتشار این اثر، وی به مقدار درآمدی باور نکردنی رسید و هزینه چندین سال زندگی خود را با انتشار یک قطعه در آورد.

وی در سال های ۱۸۰۰ تا ۱۸۰۳ میلادی، با تولید و انتشار قطعات مختلف و برگذاری کنسرت های متعدد در وین تبدیل به بهترین و مهم ترین آهنگساز و نوازنده ها شد و جامعه هنری بتهوون را در سطح نوازنده های بزرگی مانند موتسارت قرار میدادند.

بتهوون که در سراسر دنیا شناخته شده بود، تمامی امپراتوری ها و حکومت ها از وی درخواست میکردند تا برای آنها آهنگ ها و قطعاتی را بسازد و سر همین موضوع هم موقعیت اقتصادی بتهوون بالاتر میرفت و هم توانایی وی در نواختن.

تقسیم بندی زندگی هنری بتهوون

 لودینگ فان بتهوون از مردان بزرگ در زمینه آهنگ سازی بود که در نواختن پیانو نیز فعالیت های مستمری داشت.

 یکی از مهم ترین فعالیت های بتهوون ایجاد زمینه برای تغییر سبک موسیقی اروپا یا اصطلاحا موسیقی غرب، از سبک کلاسیک به سبک رمانتیک و عاشقانه بود. به عبارتی بتهوون در سبک موسیقی غرب انقلاب بسیار بزرگی به پا کرد.

بخش کاری و نوازندگی بتهوون به ۳ دوره “اولیه”، “میانی” و “پایانی” تقسیم بندی میشود که در هر بخش سبک ها و تکنیک های متفاوتی را به کار می گرفت.

بتهوون اولین اثر خود را در سیزده سالگی یعنی در سال ۱۷۸۲ تولید کرد. از این تاریخ تا سال ۱۸۰۲ را دوره میانی مینامند. بعد از گذشت سال ۱۸۰۲، بتهوون پیشرفت بسیار زیادی داشت و با قرار گیری در تیتر روزنامه ها شهرت چشم گیری را برای خود کسب کرد.

جدا از مشهور شدن وی، بتهوون با گذشت زمان کسب تجربه میکرد و روز به روز اثر های زیبا تری را مینواخت.

سال های بین ۱۸۰۲ تا ۱۸۱۲ میلادی از نظر برخی متخصصان، سال های بسیار مهم بتهوون است، چرا که بهترین اثار خود را در این سال ها تولید کرد. از سال ۱۸۱۲ تا پایان زندگیش یعنی تا سال ۱۸۲۷ دوره پایانی نام گرفته است. زیباترین و تاثیرگذار ترین قطعات بتوون در دوره پایانی به ثبت رسیده اند.

افسردگی و ناشنوایی بتهوون

در پی تشدید بیماری ناشنوایی بتهوون، وی به شدت از جامعه فاصله گرفت و تبدیل به فردی افسرده و معتاد به الکل شد.

وی به روستایی کوچک که در اتریش امروزی واقع شده، به تنهایی مهاجرت کرد و مدتی را به تنهایی در آن روستا سپری کرد.

نقل شده است که بتهوون قصد داشت جان خود را بگیرد همچنین در نامه ای نوشته بود “اگر به عنوان یک موسیقی دان توانایی شنیدن نداشته باشم، دیگر دوست ندارم این زندگی ناعادلانه را ادامه دهم”.

ولی بعد از گذشت مدتی تنهایی، بتهوون افسردگی را شکست داد و علمی ناشناس را شناخت و درک کرد، در پی این آگاهی وی بزرگترین کار های خود را مانند “سمفونی نهم” بدون اینکه توانایی شنیدن آنها را داشته باشد، تکمیل کرد و به اتمام رساند.

به نظر خیلی از نوازندگان و موسیقی دانان این اتفاق یکی از معجزه های خداوند بود که برای بتهوون اتفاق افتاده. شما چطور فکر میکنید؟ به نظر شما توانایی نواختن این نوازنده ناشناس یک معجزه از طذف خدا بوده یا علمی و تجربه ای بوده که بتهوون در طول زندگیش به دست آورده؟

مرگ بتهوون

بنا بر تحقیقات انجام شده، بتهوون هنگامی که در حال برگشت از روستایی به شهر وین بود، دچار بیماری سختی میشود (تاریخ شناسان بر این باورند که بتهوون درگیر بیماری سرما خوردگی شده بود).

در نتیجه حال بتهوون بین راه به شدت بد میشود و برای چند ساعتی هوش خود را از دست میدهد و دوستانش وی را در خانه اش بستری میکنند.

گفته میشود که خواهر زاده وی مسئولیت مراقبت از وی را بر عهده داشته ولی هیج وقت اینگونه عمل نکرده و مشغول به قمار بوده.

در حین بیخیالی خواهر زاده بتهوون، وی به مدت چند روز تنها بر روی تختش بدون هیچ رسیدگی مانده بوده ولی بالاخره پرستاری از همسایگان به مراقبت از از میشتابد.

بعد از معاینه پزشکان برتر، آنها تشخیص دادند که بتهوون باید زیر تیغ جراحی برود و عمل شود. سر انجام این تصمیم بتهوون در مدت کوتاهی، پنچ بار مورد عمل پزشکان قرار گرفت ولی همه آنها بی نتیجه بودند.

جالب است که بدانید بتهوون با این شهرت جهانیش، در دوران بیماریش کاملا به فراموشی سپرده شده بود و بیشتر دوستان و همکارانش وی را از یاد خودشان برده بودند.

در آخر بتهوون، نوازنده افسانه ای تمام دوران، در سن ۵۶ سالگی یعنی در تاریخ ۲۶ مارس سال ۱۸۲۷ میلادی، این دنیا را ترک کرد و به سوی مخلوقش بازگردانده شد.

بعد از مرگ بتهوون، یکی از بزرگ ترین تشییع جنازه های آن دوران، با شرکت حدودا ۳۰ هزار نفر رخ داد و به یکی از با شکوه ترین تشییع جنازه های قرن ۱۹ تبدیل شد.

گفته میشود مقدار سرب در بدن بتهوون حداقل ۱۰۰۰ برابر بدن یک انسان عادی بوده و دلیل این اتفاق را تغذیه بد میدانند. همچنین به علت معتاد بودن بتهوون به الکل وی دارای مشکلات کبدی هم بوده.