تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۱
کتاب تکه هایی از یک کل منسجم در آذر ماه سال ۹۷ شمسی در ۳۶۰ صفحه به قلم خانم پونه مقیمی منتشر شد.
پونه مقیمی یک روانشناس بالینی است که پس از انتشار این کتاب طرفداران زیادی پیدا کرد. کتاب تکه هایی از یک کل منسجم؛ رازهایی در مورد روابط با مردم را افشا می کند.
در این بخش از معرفی کتاب قصد داریم خلاصه کتاب تکه هایی از یک کل منسجم را برای شما شرح و مورد بررسی قرار دهیم، پس در ادامه با ما در سایت جادوی باور همراه باشید.
محتویات
پونه مقیمی در کتاب محبوب خود از ساده ترین و در عین حال مبهم ترین جریان زندگی پیش روی ما صحبت میکند.
رازهای ارتباط با دیگران و ترفند هایی از پیدا کردن اهدافی که ممکن است از آن ها آگاه نباشیم یا آن ها را نادیده بگیریم.
بیان می دارد که مسیر زندگی هرگز دقیقاً مطابق با برنامه ریزی و اهداف ما نیست. به همین دلیل است که در زندگی باید با یافتن قطعات معنادار یک کل منسجم را پیدا کنیم.
این کتاب چنان مورد توجه مخاطبان قرار گرفت که در کمتر از یک ماه به چاپ پنجم رسید.
موضوع اصلی این کتاب مسائل روانشناختی و روابط بین افراد است.
چگونه می توانیم معنای جدیدی در خود پیدا کنیم و اینکه گاهی نیاز داریم با خود خلوت کنیم تا بتوانیم نگاه بهتری به رابطه خود با خود داشته باشیم.
این کتاب رمانی با داستان بلند و پرفراز و نشیب نیست.
اما نشانه هایی از داستان را در دل جملات می توانید ببینید.
یکی دیگر از ویژگی های کتاب این است که برخلاف اکثر کتاب های روانشناسی، تفکر مثبت کاذب ارائه نمی شود. بلکه شما را دعوت می کند تا با واقع بینی مسیری هموار برای خود بسازید.
تکه هایی از یک کل منسجم، کتابی است که وقتی آن را در دست می گیریم انگار پای حرف دوستی نشسته ایم که با ما چایی می خورد و حرف می زند. خیلی صمیمی و راحت….
این کتاب برای افرادی نوشته شده است که می خواهند بصورت عمیق تر به دنیای درون خود نزدیک شوند.
در کتاب تکه هایی از یک کل منسجم با بخشی از دنیای ناشناخته روان خود آشنا می شوید؛ در این راستا از روانکاوی استفاده شده است.
در متن کتاب مکانیسم های دفاعی ناخودآگاه شامل راه های فرار، روش های خودفریبی و … شرح داده شده و راه های مبارزه و خنثی سازی آن ها نیز ارائه شده است.
همچنین درگیری های احتمالی در روابط انسانی بدیهیات و مفهوم تنهایی به اختصار شرح داده شده اند.
پونه مقیمی، در سال ۱۳۶۱ متولد شده است. او یک روانشناس و روانکاو می باشد.
که تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی ارشد در رشته ی روانشناسی بالینی به پایان رسانده است.
وی در خصوص مسائل روانشناسی ساده و زیبا می نویسد.
تنها بودن را نقص نمی داند و تلاش بسیار زیادی در جهت بالندگی، رشد و تغییر نگرش افراد انجام داده است.
او با شعار «تنها بودن نقص نیست» فعالیت می کند و اکثر نوشته هایش حول محور همین جمله می چرخد.
سوابق تحصیلی و حرفه ای:
در بخشی از کتاب تکه هایی از یک کل منسجم می خوانیم:
شاید زندگی یافتن بخش هایی از خودمان در تکه هایی از یک کل منسجم است.
یافته ای که به اندازه یک عمر ماندگار است.
تکه هایی که همه جا هست و کافی است در مسیرشان باشیم، آن وقت اگر هوشیار باشیم ممکن است قسمت هایی از خودمان را ببینیم.
بخش‌هایی از خودمان در روابط و آدم هایی که تجربه می کنیم، در موقعیت هایی که در آن قرار می گیریم.
در فیلم هایی که می بینیم، در تاریخی که مرور می کنیم و حتی در کوچه‌ای که عابر پیاده ندارد.
باد درختانش را بدون حضور نوازش می کند. حتی از تماشاگران.. شاید زندگی همین باشد.
ما زندگی را نه به عنوان یک کل بلکه به عنوان جزئیات روزمره می بینیم.
در واقع، ما در «لحظه‌ای» از زمان حال ابدی هستیم و شاید آن لحظه تنها چیزی باشد که «هدف» نامیده می شود؛ هدفی به نام زندگی.
سر و کار داشتن با تکه ای از زندگی و سپس یافتن بخشی ناخودآگاه از خودمان. شاید زندگی تلاشی برای ادغام و یافتن بخش های بیشتری از خودمان است.
در این تلاش دائما با اتفاقات زندگی مواجه می شویم. این کتاب قطعاتی از یک کل منسجم است. کلیتی که هنوز کامل نشده اما در راه آن قدم نهادن، بیرون آمدن از گمنامی را به دنبال دارد.
شاید این کتاب بتواند بخش هایی از وجود شما را بیدار کند و به شما کمک کند بخش های گمشده خود را پیدا کنید.
اندوه و اضطراب بعد از چند روز می آید و می رود و هر سال این غم قابل تحمل تر می شود.
صمیمیت یعنی درک و احساس یک شخص با تمام وجود و بدون هیچ گونه قضاوت و مقایسه؛ یعنی حضور در سکوت.
این یک رشته نازک از صمیمیت است که در یک لحظه کوتاه ایجاد می شود.
آنچه رابطه را سالم نگه می دارد، تکرار همین صمیمیت های کوتاه و پر از حضور و مشاهده است.
در واقع همین صمیمیت های کوتاه و ساده رابطه را عمیق و معنادار می کند و می تواند مرهمی بر تنهایی درونی ما باشد.
ما به زمان نیاز داریم تا بپذیریم که باید با افراد، موقعیت ها و شرایط خاص خداحافظی کنیم. زمان باید بگذرد.
ذهن ما باید هزاران داستان جذاب بسازد تا آرام آرام به لحظه خداحافظی نزدیک شود. مهم نیست که چه کاری انجام دهیم یا خودمان را معلق نگه داریم، لحظات خداحافظی وجود دارد. امروز اگر نه، چند سال دیگر حتما.
حقیقت این است که فرار کمکی به ما نمی کند. در خداحافظی، درد وجود دارد، درد پنهان، آیا اصلاً خداحافظی دردناک نیست؟ اگر مدت زیادی است که متوجه شده ایم به خداحافظی نزدیک شده ایم، بهتر است خودمان را گول نزنیم. بهتر است درد را به رنج تبدیل نکنیم.
از کسی، چیزی یا نیرویی فراتر از ما انتظار داریم که پرواز کردن، پرواز بر فراز درد و رنج را به ما بیاموزد.
حقیقت این است که داستان پرواز یک داستان قدیمی است که شکست خورده است.
پرواز هرگز برای ما نبوده و نخواهد بود. پرواز داستان پرندگان است. ما افرادی هستیم که روی پاهای خود راه می رویم و با دستان خود دنیا را لمس می کنیم .داستان ما درباره دیدن و احساس و لمس کردن است. با همان جسم و همان ذهن!
* احساس خوشبختی یعنی احساس مسیری که سعی می کنیم خودمان را کامل کنیم.
اما این موضوع به پایان رساندن یا انجام ندادن آن نیست. بلکه به تلاشی است که در این مسیر انجام می دهیم.
هر چه تلاش سخت تر و مسیر چالش بر انگیزتر باشد، احساس شادی عمیق تر می شود. به خصوص اگر بتوانیم مسیر را به پایان برسانیم.
* در غم، دنیا سنگین می شود و زمان به کندی می گذرد اما سرانجام می گذرد. در سالگرد ها و ماه های خاصی که اتفاقات تلخی رخ می دهد، دوباره غم و اندوه را تجربه خواهیم کرد.
زیرا بدن ناخودآگاه متوجه نزدیک شدن به یک تداعی زمانی خاص، نزدیک شدن به یک سالگرد تلخ می شود. پس در نزدیک شدن به سالگردهای تلخ از حضور غم غافل نشوید.
*باید ببخشیم. ما باید خودمان را به خاطر همه حماقت ها، انتخاب های تلخ و تمام بدی هایی که انجام داده ایم ببخشیم.
وقتی بخشش شروع می شود، راه ادامه پیدا می کند.. وقتی بار گناه را بر زمین می گذاریم قدم هایمان در جاده ای که هنوز در آن حرکت می کنیم و همچنان ادامه می دهیم سبک می شود.
* ما هرگز نمی توانیم دنیای خارج از خود را تغییر دهیم. ما باید یاد بگیریم که سکوت کنیم. و تسلیم دنیای بیرون باشیم.
بگذارید دنیا راه خودش را برود و ببیند این قسمت در نهایت چه چیزی به ما می‌آموزد. چه چیزی در درون ما تغییر خواهد کرد؟ جریانات داخلی ما تحت کنترل ماست.
دنیای درون ما در اراده ماست. تنها در مواجهه با این دنیا است که هرگز احساس ناتوانی نخواهیم کرد. دنیای درونی ما بخشی از هویت ماست. این بخشی از اراده ای است که ممکن است برای مدت طولانی از دست داده باشیم.
زمانی که به خواندن کتاب تکه هایی از یک کل منسجم اثر پونه مقیمی مشغول می شوید، متوجه خواهید شد که این کتاب، ترکیبی از کتاب های روانشناسی مختلف در زمینه روانشناسی رابط و شناخت خویش است.
کتاب هایی از جمله هنر شفاف اندیشیدن، هنر خوب زندگی کردن، پروژه شادی، شفای زندگی و برخی دیگر کتاب ها در نظر گرفت.
کتاب هایی که هرکدام به دنبال راهی برای رسیدن به شناخت بیشتر شخصیت برای افراد هستند. تا بتوانند حال بهتری را در روزمره خود تجربه کنند.
پونه مقیمی کتاب خود را آمیخته ای از پیدا شدن نویسنده و علم روانکاوی می داند.
ابتدا تعریفی از زندگی و نگاهی که به آن دارد مطرح می کند: شاید زندگی همین است. ما زندگی را نه به صورت یک کل که به صورت جزئیات زندگی روزمره می بینیم.
در واقع ما در «لحظه»ای از یک زمان اکنون همیشگی هستیم و برخورد کردن با تکه هایی از زندگی و پیدا کردن تکه ای ناهشیار از درونمان. شاید این کتاب بتواند کمک کند تا بخش هایی از درون شما بیدار شود و بخش های گمشده تان پیدا و نمایان گردد.
در میان کتب مختلف روانشناسی، تکه هایی از یک کل منسجم، به عنوان معدود کتابی شناخته می شود که مخاطبانش با آن ارتباط بهتری را برقرار کرده‌اند.
با لحن نوشتار خویش توانسته است تا زمینه هایی را برای صمیمت بیشتر با مخاطب خود فراهم کند.
از این رو می توان یکی از مهم ترین ویژگی های کتاب تکه هایی از یک کل منسجم را لحن ساده و صمیمی آن بر شمرد.
در این کتاب لحنی بسیار ساده و روان وجود دارد. که توانسته مخاطب را با خود همراه کند.
همچنین استفاده از واژگان بی تکلف و کلمات بسیار ساده موجب شده است تا مخاطب بتواند خود را در دل داستان بگذارد. و همراه با خواندن هر کلمه و جمله تجربیات شخصی خودش را ببیند و مرور کند.
این نکته مثبت دلیل اصلی استقبال از این کتاب در زمان بسیار کم شمرده می شود.
در تمام نقد کتب ها لحن مهم ترین موضوع است. یکی از اصلی ترین نکات در نقد این کتاب هم این لحن ساده و صمیمی استکه به آن اشاره می شود.
مخاطب با خواندن این کتاب احساس میکند نوشته های پونه مقیمی کاملا شخصی بوده و از آن خود اوست. در این کتاب از نکات و موضوعاتی یاد شده است که تقریبا تمامی افراد آن ها را تجربه کرده اند.
گاهی برای مدت طولانی یا کوتاه با آن درگیر بوده اند.
پونه مقیمی در تکه ای از یک کل منسجم از احساسات و هیجاناتی سخن گفته است که بسیار مشترک هستند. و می توان در افراد مختلفی آن ها را مشاهده کرد.
من قسمتهایی از این کتاب را انلاین خوندم. روان و صمیمی و زیباست. اما تجربه شخصی من از زندگی بهم یاد داد بهترین راه شاد زیستن شناخت “خود” و توانایی ها، شناخت ضعف ها و بدون ترس مواجه شدن با ترس ها و ضعف هاست و درک اصیل خوشبختی است.
فريبافريبایعنی به ندای قلب و عقل سلیم گوش دادن.
شناختن “ارزوها و اهداف” گاه آنچه احساس میکنیم یک نیاز و آرزوی عمیق قلبی ماست، متاسفانه چیزی جز فرآیند یک ضعف و و ترس و خلا در ما نیست.
اگر آرزوی رسیدن به پول زیاد و یا فلان دختر یا فلان مرد را داریم و اونقدر روی این موضوعات و اشیا و افراد مشخص قفل شدیم که برای ما سد ذهنی و احساس خلا ایجاد کرده؛ خوشبختی ما به قطع در بدست آوردن این نیازها نیست.
چیزی در زندگی نبوده که در زندگی بهش نرسیده باشم. چه رنج ها که نکشیدم.
مهم ترین دستاورد زندگیم وقتی حاصل شد که آرامش و خوشبختی واقعی را شناختم و همانا شناخت خودم و پذیرش نقصها و ضعف هایم بود.
توانایی زیستن در لحظه حال و “قدرت پذیرش” فقط و فقط با مطالعه عمیق و هدفمند این آرامش و توانمندی میسر خواهد شد.
جالبه که در آخر همگی به این میرسند که لحظه حال باشکوه و سخاوتمند رو در وهله اول مد نظر بگیرند و چالشهای زندگی رو در همین زمان حال فارغ از گذشته و آینده حل کنن و چه زیباست در زمان حال بودن و لذت بردن از زندگی بدون دغدغه و پیش بینی های هرروزه جالبه که هرروز منتظر اتفاقات شگفت انگیز باشیم و روزمون رو بصورت جادویی ببینیم که به ما عطا شده که خلق کنیم