پیر امیدیار کیست؟ زندگینامه کامل موسس شرکت ebay

تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۱

پیر امیدیار یا پیرمراد امیدیار میلیارد نیکوکار (ایرانی – آمریکایی) است، که در دوران تحصیل دانش آموزی بازیگوش و بسیار سر به هوا بود که همیشه از درس و مدرسه فرار میکرد.

این دانش آموز گریزان از درس و مدرسه اکنون رئیس و موسس شرکت بزرگ ebay (وب سایت eBay یک وب سایت حراج و خرید آنلاین است که در آن افراد و مشاغل از سراسر جهان، طیف گسترده‌ای از کالاها را خرید و فروش می‌کنند.) بزرگترین سایت آنلاین خرید و فروش و مزایده در دنیا است.

پیر امیدیار با عرضه عمومی ebay در سن ۳۱ سالگی در بورس، به یک میلیاردر تبدیل شد. پیر امیدیار و همسرش پاملا از اشخاص خیر و نیکوکار شناخته شده ای هستند، که موسسه ی خیریه امیدیار را در سال ۲۰۰۴ تاسیس نمودند.

موسسه انسان دوستانه ای است که از توان بازارها، فرصتی برای بهبود بخشیدن به وضع زندگی مردم ایجاد می کند. این موسسه، در واقع برای سرمایه گذاری در کمپانی های نوآور و کارآفرین برای جلوگیری و مقابله با تغییرات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به آن ها کمک می کند. نام پیر امیدیار در فهرست ۴۲ فرد پولدار و ثروتمند آمریکا در سال ۲۰۱۳ دیده می شود.

پیر امیدیار از کودکی تا دانشگاه

در فرانسه و در شهر پاریس پیر امیدیار در ۲۱ ژوئن ۱۹۶۷ میلادی (۳۱ خرداد ۱۳۴۶ شمسی) به دنیا آمد. پدر و مادرش نام او را پرویز گذاشتن اما بعد اینکه به آمریکا مهاجرت نمود، وی اسم خود را تغییر داد.

والدین پیر امیدیار از ایرانی های مهاجر در فرانسه بودند که در زمان تحصیل باهم آشنا شدند و این آشنایی به ازدواج ختم شد. پدر امیدیار پزشک و جراح اورولوژی بود و مادرش الهه جلالی امیدیار یکی از استادان مشهور دانشگاه سوربون فرانسه در رشته زبان شناسی بود.

زمانی که پیر امیدیار شش ساله بود، پدرش دعوت به کار در بیمارستان جان هاپکینز بالتیمور آمریکا را پذیرفت. امیدیار شش ساله به همراه پدر و مادرش به امریکا مهاجرت نمودند و در ایالت مریلند آمریکا ساکن شدند.

مادر پیر امیدیار در جورج تاون شروع به تدریس و مطالعات زبان فارسی پرداخت. پدر و مادر امیدیار چند وقت بعد مهاجرت به آمریکا از هم جدا شدن و سرپرستی پیر را مادرش پذیرفت. او دوران تحصیل خود را در مقطع ابتدایی و دبیرستان در شهر مریلند و در مدرسه مذهبی سنت اندرو شروع کرد.

در دوران دبیرستان بود که علاقه شدید پیر امیدیار به کامپیوتر نمایان شد. او توانست در کتابخانه دبیرستان اولین برنامه کامپیوتری خود را در سن ۱۴ سالگی بنویسد. آزمایشگاه و کارگاه دبیرستان تنها مکانی بود که به این دانش آموزفراری از درس، سر به هوا و بازیگوش آرامش می داد.

در آزمایشگاه دبیرستان، پیر با کامپیوتر ساعت ها خود را سرگرم می کرد. مدیر دبیرستان وقتی از تنبیه کردن پیر امیدیار به خاطر فراری بودن از مدرسه به جایی نرسید، متوجه علاقه شدید امیدیار به برنامه نویسی کامپیوتر شد. او اولین کسی بود که متوجه استعداد پیر در این زمینه شد.

مدیر دبیرستان به پیر امیدیار پیشنهاد داد که برای لیست کتابهای کتابخانه دبیرستان برنامه بنویسد و برای ساماندهی هر کتاب کارت های مخصوصی درست کند. این کار برای پیر امیدیار ساعتی شش دلار درآمد داشت و موجب شد که او در این زمینه به یک تکنسین حرفه ای تبدیل شود.

بعد از اتمام دوران دبیرستان پیر امیدیار برای تحصیل در دانشگاه در رشته مهندسی برق به دانشگاه تافتز سامرویل در شهر ماساچوست رفت. اما طولی نکشید که از این رشته انصراف داده و برای ادامه تحصیل، رشته مهندسی علوم کامپیوتر را انتخاب نمود. او موفق شد در سال ۱۹۸۸ در رشته علوم کامپیوتر فارغ تحصیل شود.

ورود زود هنگام پیر امیدیار به دنیا فناوری

پیر امیدیار در زمان تحصیل در دانشگاه، در یکی از قسمت های فرعی کمپانی کامپیوتری اپل به اسم کلاریس، بصورت پاره وقت مشغول بکار شد.

فعالیت این بخش زیر نظر برنامه نویسان مکینتاش اپل بود. در این دوره امیدیار برنامه نویسی کامپیوترهای مکینتاش را صورت کاملا حرفه آموخت. او با مجوز این کمپانی توانست چند نرم افزار را برنامه نویسی کند.

مسئولیت تیم آن ها این بود که اپلیکیشن گرافیکی Macdraw را به Macdraw2 ارتقا و آپدیت کنند. برنامه آنلاینی که بابت خرید نرم افزار از کاربران می خواست هر چقدر که می توانند پرداخت کنند. این کار درآمد بسیار پایینی داشت بصورتی که به سختی می توانست مخارج صندوقی پستی اش را پرداخت کند. امیدیار به جای اینکه به درآمد فکر کند، بیشتر از روی علاقه به علوم کامپیوتر، این کار را انجام می داد.

پیر امیدیار بر پایه دانش، علاقه و تجربه ای که تا این زمان کسب کرده بود به همراه سه نفر از دوستانش در سال ۱۹۹۱ توانست یک شرکت محاسباتی به نام Ink Devlopmnet بر پایه برنامه نویسی که در زمینه ارتباط بین کاربری کامپیوتری است با کمک از قلم استایلوس تاسیس نماید.

در این شرکت محاسباتی یک بخش، برای فروش آنلاین اینترنتی هم وجود داشت. بعد از مدتی این قسمت به کمپانی تجارت الکترونیک کاملی تبدیل شد. وبگاه تجارت الکترونیکی eshop از دل این بخش بیرون آمد.

نام شرکت بعدا هم به همین نام تغییر داده شد. مایکروسافت در سال ۱۹۹۶ eshop را خریداری نمود، اما پیر امیدیار به چالش های تجارت الکترونیک همچنان علاقمند باقی ماند.

عشق و ازدواج پیر امیدیار

پیر امیدیار در سال ۱۹۹۴ در شهر سانفرانسیسکو و در منطقه Bay Area زندگی می کرد. در این زمان در شرکت نرم افزاری جنرال مجیک مشغول به کار شده بود. او با طراحی و برنامه نویسی وب سایت در کنار کار اصلی خود کسب درآمد می کرد که در این زمان با پاملا وسلی آشنا شد.

زمانیکه پاملا با امیدیار آشنا شد دانشجوی ارشد رشته بیولوژی بود، او علاقه زیادی به جمع کردن جعبه های آبنبات های pez داشت.پ

پاملا برای اینکه مجموعه خود را کامل کند از پیر درخواست کمک نمود. برای خوشحالی و جلب نظر پاملا، پیر یک قسمت حراج آنلاین و خرید و فروش به نام حراجی وب (Auction Web) در وب سایت شخصی خود راه اندازی نمود. برای اینکه پاملا یا هر شخص دیگری، برای کامل نمودن مجموعه های خود با دیگر مجموعه داران وارد معامله و خرید و فروش شود.

بعد مدتی این بخش در وب سایت امیدیار در کمال تعجب از سوی خریداران و فروشندگان با استقبال بی سابقه ای روبرو شد. این استقبال چشمگیر موجب شد که پیر یک وبگاه مستقل برای حراجی اش درست کند.

پیر امیدیار در این مورد بعد ها گفت: (شاید این اتفاق فقط یک جرقه بود، اما آن گونه که رسانه ها به آن پروبال دادند نبود. هرگز فکر نمی کردم شرکتی راه اندازی نمایم که زمانی به همچین موفقیت بزرگی دست پیدا کند. تنها یک انگیزه داشتم و آن کار کردن بر روی تکنولوژی های هیجان انگیز بود. هیچگاه برنامه ریزی نکرده بودم که eBay را تبدیل به یک تجارت بسیار بزرگ کنم، زمانی که این حادثه خودش اتفاق افتاد من توانستم به درستی از آن استفاده نمایم.)

پیر امیدیار همیشه به فکر راه اندازی سایتی بود که مردم بدون واسطه اقلام و اجناس خود را خرید و فروش کنند واز این کار سود ببرند. با آنکه در آن سالها دوستان و اطرافیان پیر بر این باور بودند که مردم نمی توانند برای خرید و فروش و معامله با هم به اینترنت اعتماد کنند.

ولی پیر این موضوع را باور نداشت و با پشتکار توانست در سن ۲۸ سالگی این ایده خود را در سال ۱۹۹۴ به اجرا درآورد. پاملا وسلی و پیر امیدیار پس از مدت زمان کوتاهی که نامزد بودن با هم ازدواج کردند و حاصل این ازدواج ۳ فرزند در پی داشت.

شرکت eBay

در سایت حراج امیدیار اولین کالایی که بفروش رسید یک روان نویس شکسته نشان گذار لیزری بود که به مبلغ ۱۴/۸۳ دلار به فروش رسید.

طراحی اولیه سایت پیر امیدیار بسیار ساده بود، به شکلی که بین خریداران و فروشندگان هیچ واسطه ای وجود نداشت. در این سایت برای جلوگیری از کلاهبرداری و تقلب هیچ سیستمی در نظر گرفته نشده بود. اگر زمانی فردی اشتباهی انجام دهد، برای رسیدگی به تخلف و تخطی مسئولی، وجود نداشت.

ناگهان کسب و کار ساده او بطور غیر منتظره ای رونق گرفت و در این سایت عده ی زیادی شروع به ثبت نام کردند تا از این طریق کالاهای مختلف خود را معامله کنند. برای فروش بلیط های هواپیما قراردادی در سال ۱۹۹۶ از طریق این سایت امضا شد.

که موجب شد در این سایت حدود ۲۵۰ هزار معامله به صورت آنلاین انجام شود. پیر برای بهبود بخشیدن و نوآوری های تازه برای حراج آنلاین، ریاست هیئت مدیره را به جف اسکول واگذار نمود.

رای اولین بار شرکت در سپتامبر ۱۹۹۸، برای ارایه عمومی سهام خود آماده شد. ارزش اولیه هر سهم در حدود ۱۸ دلار پیش بینی می شد ولی در عین شگفتی، هر سهم با قیمتی معادل ۵۴،۵۰ دلار به فروش رسید. فروش سهام با این قیمت اسکول و امیدیار را به میلیاردر تازه بازار کسب و کار تبدیل کرد.

شرکت eBay در سال ۱۹۹۸، بیشتر از ۲.۱ میلیون عضو فعال داشت و از این راه، آن ها در حدود ۷۵۰ میلیون دلار درآمد داشتند.

تصویرامیدیاردرفرصت خیرین

پیر امیدیار و همسرش در سال ۲۰۰۴، امید نت ورک (Omidyar Network) را تاسیس نمودند که یک آژانس بشردوستانه و خیریه است. این آژانس برای بهبود بخشیدن به زندگی مردم فقیر و نیازمند، فعالیت های گسترده ای انجام می دهد. از زمان تاسیس آژانس خیریه، امیدیار نت ورک تا این زمان، ۹۹۲ میلیون دلار این آژانس به سازمان های خیریه کمک کرده است.

پیر و پاملا در نوامبر ۲۰۰۵، برای کمک به مردم فقیر و نیازمند کشورهای در حال توسعه ۱۰۰میلیون دلار به صندوق خیریه تافلر-امیدیار کمک کردند. پیر امیدیار در سال ۲۰۱۰، به لیست ۴۰ نفره میلیاردرهایی که تفاهم نامه نیکوکاری را امضا کرده بودند پیوست. وارن بافت و بیل گیتس نیز جز دیگران امضا کنندگان این تفاهم نامه هستند.

این تفاهم نامه به صورتی است که آن ها سوگند یاد نموده اند که در طول زندگیشان، نصف ثروت خود را صرف امور خیریه کنند. اما پیر و پاملا مدتی بعد تصمیم گرفتند که، به جز یک درصد از دارایی خود تمام آن را در مدت زمان بیست سال به امور خیریه اختصاص دهند.