تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۴۰۲
ویکتور هوگو یک نویسنده پیرو سبک رومانتیسم فرانسوی بود. او از بهترین نویسندگان فرانسوی به شما می رود و به نوعی در اثار خود تاریخ معاصر فرانسه را بازگو میکند.
اگر شما علاقمند به دانستن تاریخ معاصر فرانسوی هستید خواندن آثار ویکتور هوگو خالی از لطف نیست.
سبک نوشتاری این نویسنده رمان و نمایش پردازی و شعر و نمایش بود.
از اثار مشهور این نویسنده به موارد زیر میتوان اشاره کرد:
در خارج از فرانسه ویکتور هوگو را با اثاری چون کتاب بینوایان و گوژپشت نتردام بیشتر میشناسند. اما در داخل فرانسه اشعار وی طرفداران بیشتری دارد. ویکتور هوگو معتقد به کلیسای کاتولبک بود.
در این بخش از زندگینامه افراد موفق قصد داریم بیوگرافی ویکتور هوگو نویسنده معروف فرانسوی را مورد بررسی قرار دهیم پس در ادامه با ما در سایت جادوی باور همراه باشید.
محتویات
ویکتور هوگو (Victor Marie Hugo) نویسنده و شاعر و داستان نویس فرانسوی در سال ۲۶ فوریه ۱۸۰۲ میلادی (۷ اسفند ۱۱۸۰ شمسی) در بزانسون جمهوری یکم فرانسه به جهان چشم گشود.
ویکتور سومین پسر کاپیتان ژوف لئوپولد بود که بعد ها ژنرال شد. در جوانی تحت تربیت مادرش بود که مادر هوگو از زنان شاه دوست و پیرو با تعصب آزادی به سبک ولتر بود.
نفوذ مادر ویکتور بر روی او بسیار زیاد بود به صورتی که تا زمانی که مادرش در قید حیات بود فقط وی را ستایش میکرد.
ویکتور در کودکی تجربه ی سفر به بسیاری از کشور ها را داشت و مدتی را در کالج نجیب زادگان مادرید کشور اسپانیا سپری کرد.
در فرانسه تحت تعلیم معلم خصوصی با نام پدر ریویه که یک کشیش بازنشسته بود قرار گرفت.
سال ۱۸۱۴ میلادی (۱۱۹۳ شمسی) به دستور پدر وارد پانسیون کوردیه شد تا در انجا به تحصیلات مقدماتی بپردازد.
در این پانسیون به مطالعه آثار معاصر مخصوصا شاتوبریان و تصنیف های ادیبانه روی آورد.
شروع شاعری وی با ترجمه اشعار ویرژیل آغاز شد و پس از آشنایی با اثار این شاعر به سرودن قصیده ی بلند سیل پرداخت.
نخستین مجموعه اشعار هوگو با نام “قصیده ها و دیگر اشعار” در سال ۱۸۲۱ میلادی (۱۲۰۱ شمسی) هنگامی که تنها ۲۰ سال سن داشت منتشر شد.
نخستین رمانی که نوشت تحت عنوان “بو-ژارگال” ۴ سال بعد در سال ۱۸۲۶ میلادی (۱۲۰۵ شمسی) به چاپ رسید.
ویکتور در سال ۱۸۲۱ میلادی (۱۲۰۱ شمسی) با آدل فوشه که دوست دوران کودکی اش بود ازدواج کرد.
شمایل فوشه، سبزه رو با موهایی مشکی و ابروهایی کمانی بود.
فوشه اولین عشق ویکتور بود و او را بسیار دوست داشت و به وی عشق بی نهایتی را نثار میکرد.
دوران نامزدی ویکتور و فوشه را میتوان یک تراژدی عاشقانه در نظر گرفت. چرا که این دو نفر از کودکی با هم آشنا بودند و روابط خانوادگی نزدیک و صمیمی با یکدیگر داشتند و فزرزندان این دو خانه با هم بزرگ شدند.
زمان آغاز عشق هوگو به فوشه به دوران نوجوانی وی مربوط می شود. از همان زمان محبت این دختر را در دل داشت اما مادر ویکتور مانع از ابراز این احساس می شد و همیشه ویکتور را از این عشق دور میکرد.
مخالفت های هر دو خانواده در رسیدن این دو عاشق بهم سبب شد تا داستان ازدواج آنها به یک تراژدی تبدیل شود.
پدر فوشه از موفقیت ویکتور در آینده اگاه بود و در نزد خود وی را ستایش میکرد. اما در ظاهر بخاطر ترسی که نسبت به مادر ویکتور در دل داشت همیشه فوشه را از این عشق دور نگه میداشت.
پدر فوشه برای دور نگه داشتن دخترش از این عشق همیشه ویکتور را پسری مغرور و دمدمی مزاج و تن پرور معرفی میکرد.
اما با تمامی این تفاسیر این دو عاشق پنهانی و به دور از چشم بقیه با هم در ارتباط بودند و نامه هایی را رد و بدل میکردند.
مادر ویکتور خواستار این بود که او با دختر بهتری از خانواده ی با اصالت تری ازدواج کند. اما ویکتور شک نداشت که پایان این رابطه ازدواج است و تمامی این احساس و عشق به سرانجامی چون وصال ختم میشود.
فوشه احساس میکرد دختر فقیری از طبقه بورژوا است که البته تا حدودی این حس درست بود.
این دختر گرچه ظاهر زیبایی داشت اما در ارتباط با شخصیتش نمیتوان خیلی صحبت کرد.
البته که در انتخاب پوشش و لباس های خود سلیقه ی زیادی به خرج نمیداد. دختری سربه هوا و کم هوش بود که سبب شده بود دختری با وجه مناسب به نظر نرسد.
ویکتور به اندازه ای در این امر مصمم و قاطع بود که در انتهای نامه ی اول خود را “همسر تو” معرفی کرد و امضای خود را پای نامه نشاند.
سرانجام پس از دو سال و رد و بدل شدن حدود ۲۰۰ نامه این دو عاشق با یکدیگر ازدواج کردند. این زوج صاحب ۵ فرزند شدند.
هوگو عاشقانه فوشه را دوست داشت اما فوشه ارزش زیادی برای اشعارش قائل نبود و تنها به چشم یک منبع درآمد به آنها نگاه میکرد.
همین امر سبب شد تا در نهایت پس از اینکه هوگو به شهرت بسیاری رسید. شاگران زیادی را برای آموزش تحت نظر داشت.
فوشه با یکی از شاگردان هوگو به نام چارلز سنت بوو به او خیانت کند و جواب آن همه عشق و علاقه هوگو را به این شکل بدهد.
در ایران ویکتورهوگو را بیشتر با رمان هایی که نوشته است و بسیار مشهور شده می شناسند اما در فرانسه وی را با اشعاری که سروده و غزل هایش میشناسند.
از دیدگاه هوگو شاعر دارای دو وظیفه است :
آثار ویکتور هوگو در ۵ دسته تقسیم بندی میشوند :
در سال ۱۸۳۱ میلادی (۱۲۰۶ شمسی) درام کرمول را منتشر کرد و بر این کتاب مقدمه ای طولانی و جامع نوشت که این مقدمه خود یک کتاب مستقل محسوب میشود که از اهمیت بالایی برخوردار است.
ویکتور هوگو در سال ۱۸۳۵ میلادی (۱۲۱۰ شمسی) با انتشار کتابی با نام نوتردام دوپاری که پس از کتاب بینوایان از بزرگترین اثار وی به شمار میرد شهرت بسیاری پیدا کرد.
در واقع این کتاب مرام نامه مکتب رمانتیسم است. نوشتن همین کتاب را میتوان شروع مکتب دانست.
به عبارت دیگر ویکتور هوگو بنیان گذار مکتب رمانتیسم است. اعتقاد قلبی داشت بر این باور که هرانچه در طبیعت است به هنر تعلق دارد.
با اغاز این مکتب دوره ی جدیدی در تاریخ ادبیات جهان شروع شد که عصر رمانتیسم نام گرفت. پس از آن روز به روز بر طرفداران و علاقه مندان ویکتور و این مکتب افزوده می شد.
او در خانه ی خود با اهالی قلم این مکتب دیدار و گفتگو می کرد و از میان این نویسندگان میتوان آلفرد داوینی و شارل اوگوستن سنت بوو را نام برد.
سال های ۱۸۳۳ الی ۱۸۴۷ میلادی (۱۲۰۸ الی ۱۲۲۲ شمسی) سال های شکوفایی هوگو بود که در این سال ها فعالیت های بسیاری را انجام داد از جمله فعالیت هایی که به ثبت رساند به شرح زیر است :
در نهایت پس از مرگ دخترش ذوق هنری اش کم و کمتر شد.
ویکتور هوگو در طول زندگی به دلیل عقاید و باور هایی که در زمینه آزادی خواهانه و سوسیالیستی و دفاع از محرومان و مظلومان جامعه داشت. همواره مورد خشم سران و بزرگان حکومتی قرار میگرفت.
اصولا با فشارهایی تحت عنوان تبعید، تنبیه، سانسور و … مواجه بود. اما در طول تمامی این فشار ها هیچوقت از عقاید و باور هایش دست نکشید. تا سرانجام به بروکسل و سپس جزیره جرزی و در نهایت به جزیره گریزین تبعید شد.
هنگامی در تبعید به سر میبرد شروع به نوشتن مقالاتی درباره اعمال ظالمانه حکومت فرانسه کرد و در مشهور ترین مقالاتی که ضد ناپلئون سوم داشت این مقالات در فرانسه ممنوع اعلام شد.
در ان دوره تاثیر مقالات هوگو را نمیتوان نادیده گرفت. وی با این نوشتن ها به پختگی بیشتری رسید و در ابتدا اشعار حماسی سرود و سپس به نوشتن کتاب بینوایان و کتاب جنجالی ناپلئون صغیر پرداخت.
ویکتور هوگو در کتاب بینوایان بیان میکند که من این کتاب را برای همه ی آزادی خواهان جهان نوشته ام و هدف خود را از نوشتن مشخص کرده است.
سرانجام کار ناپلئون سوم تمامی تبعیدی های سیاسی را بخشید.
اما هوگو از پذیرش این بخشش سر باز زد چرا که مشخص بود.
اگر او این بخشش را بپذیرد به این معنی است که دیگر نمیتوان به دولت و جامعه نقد و انتقادی نوشت.
اما پس از مرگ ناپلئون سوم هوگو با چهره ای تحت عنوان قهرمان ملی به پاریس بازگشت.
در بازگشت از تبعید ابتدا عضو مجمع نمایندگان ملی و سپس سناتور جمهوری سوم شد.
ویکتورهوگو در سال ۱۲۴۹ شمسی به پاریس برگشت و با استقبال چشمگیری از طرف مردم روبرو شد.
در دو دهه اخر زندگی اش به دلیل بستری شدن دخترش در اسایشگاه روانی و مرگ دو پسرش و همچنین مرگ فوشه با فشار های روانی سختی روبرو شد و به سختی گذشت.
در سال های پایانی با افتخارات بسیاری روبرو بود و افتخارات زیادی را کسب کرد و سرانجام در سال ۱۲۶۴ شمسی پس از طی کردن یک دوره بیماری سخت در ۸۳ سالگی درگذشت.
مرگ ویکتور هوگو برای دوستداران وی بسیار دردناک بود به طوری که به یک سوگ ملی تبدیل شد و حدود ۲ میلیون نفر در مراسم او شرکت کردند.
جایگاه ویکتور هوگو در ادبیات فرانسه بسیار بلند و فاخر است.
همچنین از وی به عنوان سیاست مداری که به تشکیل و نگهداری جمهوری سوم و دموکراسی در فرانسه کمک کرد یاد میشود.
آرامگاه ویکتور هوگو در شهر پانتئون در نزدیکی پارک لوگزامبورگ قرار دارد.
بر اساس اثار ویکتور هوگو که شامل داستان ها و رمان هاست فیلم های بسیاری ساخته شده است که در اینجا به چند مورد از انها اشاره میکنیم:
اثار و فیلم هایی که از ویکتور هوگو ساخته شده است بسیار زیاد است که بیان کردن تمامی انها از حوصله ی خواننده خارج است که در اینجا چند مورد از مشهور ترین ها را عنوان کردیم.
در این مقاله به توضیح مختصری از زندگی این هنرمند فرانسوی پرداختیم امید است بهره ی کافی را برده باشید.
کتابهای ویکتور هوگو رو خونده بودم ولی هیچگاه مطلبی درمورد زندگینامه این شخص بزرگ نخونده بودم خیلی لذت بردم از خوندن این مقاله ممنونم از شما دست اندر کاران سایت جادوی باور
یک اسطوره به تمام معنا با گذشت چندین سال از تالیف و انتشار کتاب هاشون هنوزم که هنوزه، کتاب های ایشون جذاب و خواندیه.
از آثار ویکتور هوگو بینوایان و مردی که میخندد رو مطالعه کردم و بسیار لذت بردم.