تاریخ انتشار: ۳ مهر ۱۴۰۱
ولفگانگ آمادئوس موتزارت (Wolfgangus Theophilus Mozart) ملقب به موزارت یکی از برترین آهنگسازان است که آثار او در سراسر دنیا شناخته شده می باشد.
او با ساخت ملودی های زیبا و ظرافت آنان، توانسته است آثار ماندگاری را در دنیای موسیقی به ثبت برساند.
موتزارت در دوران زندگی اش آهنگسازی های زیادی را انجام داد و همچنین آثار مختلفی را به ثبت رساند که نشان از ابداع سبک جدیدی از موسیقی توسط او بود.
امروزه این سبک ها را با نام های سمفونیک، کنسرتانت، اپرا، کرال و مجلسی می شناسند.
در این بخش از زندگینامه افراد موفق، قصد داریم بیوگرافی موتزارت را به طور کامل بررسی کنیم. پس در ادامه با ما در سایت جادوی باور همراه شوید.
محتویات
موتزارت در ۲۷ ژانویه ۱۷۵۶ میلادی (۷ بهمن ۱۱۳۴ شمسی)، در سالزبورگ واقع در روم باستان (اتریش امروزی) به دنیا آمد.
پدرش لئوپولد نام دارد که از معماران مطرح و آهنگسازان فرعی و معاون ارکستر امپراطوری روم بود. لئوپولد در آگزبورگ به دنیا آمده بود و مادر موتزارت، ماریا پرتل نام داشت. ماریا پرتل در خانواده با موقعیت اجتماعی متوسط که پدرش در اداره محلی کار می کرد، به دنیا آمد.
موتزارت ۶ خواهر و برادر داشت که در همان کودکی جان خود را از دست دادند و تنها خواهرش ماریا آنا نام دارد که در آن زمان زنده مانده.
توانایی و استعداد او از همان کودکی توسط پدرش که هنرمند بود شناخته شد و در سن ۳ سالگی به کمک مادر با آلات موسیقی چون کیبورد و ویولون آشنا شد و در پنج سالگی با استفاده از آنان آهنگسازی را شروع کرد.
در ۶ سالگی ولفگانگ، به همراه خانواده اش در نمایشگاهی بین المللی که در سال ۱۷۶۲ میلادی (۱۱۴۰ شمسی) در مونیخ برگزار شد، موتزارت و خواهرش به عنوان کودکانی نابغه شناخته شدند.
ولفگانگ تا ۱۷ سالگی به طور جدی موسیقی را دنبال کرد و علاقه او روز به روز به موسیقی بیشتر می شد.
او در این سن توسط پدرش به تور بزرگی که در اروپا برگزار شد، فرستاده شد تا در آنجا مهارت های خود را محک بزند، سپس او مجددا سه سفر را با این عنوان به ایتالیا داشت.
پس از بازگشتش به سالزبورگ اشتیاقی داشت تا دنیا را ببیند و با هنر های کشور های مختلف آشنا شود. او در این سفرها با یوهان کریستین باخ در لندن دیدار کرد که در ساخت چندین آثار به او جهت ساخت آهنگ های نوین کمک کرد.
یکی دیگر از سفر های این خانواده پس از اقامت در سالزبورگ، به مقصد ایتالیا انجام شد که به مدت دو سال از سال ۱۷۶۹ میلادی (۱۱۴۷ شمسی) طول کشید.
لئوپولد به همراه پسرش ولفگانگ در بولونیا با جیووانی باتیستا مارتینی و جوزف میسلیوچک ملاقات کرد و این ملاقات منجر به حضور موتزارت به عنوان عضوی از آکادمی فیلارمونیکا گردید.
موتزارت در سال ۱۷۷۰ میلادی (۱۱۴۸ شمسی) در میلان اپرای “Mitridate re di Ponto” را اجرا کرد و با استقابل مردم، زمینه ای شد تا مجددا در سال ۱۷۷۲ میلادی (۱۱۵۰ شمسی) اپرای Ascanio in Alba را در همین شهر برگزار کند.
اپرای بعدی نیز به نام اپرای Lucio Silla در میلان اجرا شد که جییوانی د گامرا آن را تدوین کرده بود. موتت (Motet) یک از اشکال برتر چند صدایی در موسیقی رسانس است که موتزارت آن را در اواخر سفرش به ایتالیا، به صورت تک نفره اجرا کرد.
لئوپولد در نهایت به همراه پسرش در سال ۱۷۷۳میلادی (۱۱۵۱ شمسی) ایتالیا را به مقصد سالزبورگ ترک کردند.
آن دو از طرف هیرونیموس کولردو که حاکم سالزبورگ بود، به عنوان نوازنده دربار سالزبورگ معرفی شدند که آثار مختلفی در ژانر های سونات، سمفونی، ماسه، کوارتت و سرناد را اجرا کردند.
فعالیت های هنری و موسیقایی آنان تا سال ۱۷۷۷ میلادی (۱۱۵۵ شمسی) ادامه پیدا کرد تا زمانی که حقوق کم، موتزارت را به عدم تمایل همکاری با دربار سالزبورگ سوق دهد.
یکی از دلایلی نیز که می توان به عدم رضایت به همکاری بیشتر با دربار سالزبورگ اشاره کرد، آرزوی ساخت اپرایی توسط خود موتزارت بود و دربار برای سقف آرزوی هایش کوتاه بود. پس پدر و پسر تصمیم گرفتند تا سالزبورگ را به مقصد فرانسه ترک کنند.
پس از استعفا از مقام نوازندگی، در سال ۱۷۷۷ میلادی (۱۱۵۵ شمسی) به مانهایم یکی از شهر های آلمان رفتند و به یکی از اعضای ارکستر مانهایم تبدیل شد.
موتزارت در ابتدای کار خود عاشق یکی از چهار دختر این گروه شد که آلویزیا وبر نام داشت ولی موتزارت برای ادامه ماجراجویی اش گروه را پس از یکسال رها کرد و به همراه خانواده به پاریس رفتند.
در سال ۱۷۷۸ میلادی (۱۱۵۶ شمسی) در اوضاع بد اقتصادی، موتزارت به اجبار و علی رغم میل باطنی به نوازندگی ارگ در کاخ ورسای پرداخت.
مادرش به دلیل کمبود بودجه بر اثر بیماری نادر که نتوانست به موقع به پزشک مراجعه کند، در ۳ ژوئیه ۱۷۷۸ میلادی (۱۳ خرداد ۱۱۵۷ شمسی) فوت شد.
بی پولی باعث شده بود تا موتزارت به منشی روزنامه نگاری به نام فردریش ملکیور تبدیل شود. کمی بعد خانواده اشرافی که به موسیقی علاقه داشتند از ولفگانگ حمایت کردند تا با نوازندگی ارگ دربار، بتواند وضعیت خود و خانواده اش را بهبود بخشد.
اما حقوق ۴۵۰ فلورین اشراف به او، نظر موتزارت را عوض نکرد و همچنان بی تمایل نسبت به این شغل بود ولی با این حال سمفونی سونات مینور پیانو را در این کشور اجرا کرد.
او متوجه شده بود که دیگر در پاریس توانایی کسب درآمد و زندگی ندارد پس به مقصد استراسبورگ که در آلمان واقع است، فرانسه را ترک کرد.
او دراستراسبورگ به امید دیدار با موسیقی دانان ساکن شده بود ولی امید او نا امید شد و تصمیم به بازگشت به سالزبورگ گرفت.
زمانی که به سالزبورگ رسید ۱۷۷۹ میلادی (۱۱۵۸ شمسی)، مجددا در دربار فعالیت کرد ولی همچنان نسبت به این کار بی حس بود.
زمانی که در مونیخ در سال ۱۷۸۱ میلادی (۱۱۶۰ شمسی) با اجرای فوق العاده مجموعه اپرا های Idomeneo موفقیتی بزرگ را کسب کرد، وین مقصد بعدی بود که موتزارت در پیش گرفت و در آنجا به نوازنده شخصی اسقف اعظم کولوردو درآمد زیرا که می خواست در جشن تاج گذاری اش، موتزارت بنوازد.
موتزارت در وین دوست داشت تا با فعالیت های موسیقایی خود را مطرح کند ولی کولوردو مصمم بود تا او فقط و فقط برای خودش بنوازد.
این موضوع باعث شده بود تا ولفگانگ در حضور امپراطور نمونه ای از هنر هایش را اجرا کند و این اتفاق میسر شد. کمی بعد ولفگانگ از خدمات کولوردو با بی احترامی کامل توسط مباشرش که با کتک همراه بود، ولفگانگ را بیرون کردند. این اتفاق باعث شد تا در عرصه جدید زندگی اش موفق باشد.
پس از اخراج از دربار کولوردو، ولفگانگ سعی داشت تا از راه نواختن و حضور در مسابقات موسیقایی کسب درآمد کند. او در یکی از این مسابقات که در ۲۴ دسامبر ۱۷۸۲ میلادی (۳ دی ۱۱۶۱ شمسی) تشکیل شد، در مقابل امپراطور وین با موزیو کلمنتی رقابتی سخت داشت.
او همچنین در همین سال اپرای ربودگی از سرالیو (Die Entfuhrung aus Serail) را اجرا کرد تا به طور کامل شهرتش در زمینه آهنگسازی کامل شود.
پس از ناکامی در رسیدن به عشق دیرینه اش که آویزیا وبر نام داشت، با سومین دختر از خانواده کنستانز با نام جوزف لانگه در کلیسای جامع سنت استفان در سال ۱۷۸۳ میلادی (۱۱۶۲ شمسی) ازدواج کرد.
ثمره این ازدواج ۶ فرزند بود که به دلیل عدم امکانات کافی پزشکی، تنها دو فرزند زنده ماندند که نام آنان کارل توماس موتزارت و فرانتس خاور ولفگانگ موتزارت است.
پس از ازدواج، ولفگانگ با جورج فردریک هندل و یوهان سباسیتن آشنا شد که با کمک از یکدیگر، سبک الهام بخشی به نام باروک را بسازند و در آثار دیگرش از این سبک موسیقی استفاده کرد.
موتزارت و همسرش برای دیدن پدر ولفگانگ در سال ۱۷۸۳ میلادی (۱۱۶۲ شمسی) به سالزبورگ برگشتند و در آنجا موتزارت اثری را به همکاری همسرش که در آن خوانده است، به نام C Minor را اجرا کرد.
سال بعد این زوج به وین بازگشتند که در این شهر ولفگانگ با جوزف هایدن آشنا شد. جوزف از آهنگسازان مشهور شاغل در وین بود که کمک زیادی در ساخت ۶ رباعی موتزارت کرد.
ولفگانگ تا سال ۱۷۸۵ (۱۱۶۴) چندین کنسرت را برگزار کرد که علاوه بر آثار قدیمی و دلنشین، از آثار جدیدش نیز رونمایی می کرد.
کنسرت های او همواره مملو از جمعیت بودند به طوری که پس از کنسرت خروج از سالن برایش مشکل بود. این کنسرت ها برای او منبع درآمدی بود تا زندگی خود را بهبود بخشد و این زوج ادامه زندگی خود را در خانه ای که اجاره اش گران بود، ادامه دادند.
موتزارت تصمیم گرفت تا به عضوی از فراماسونری ها (سازمانی از مردان مذهبی که ریشه ی آنان به سنگ تراشان باز می گردد) در ۱۷۸۴ میلادی (۱۱۶۳ شمسی) تبدیل شود و با شرکت در جلسات آنان تصمیم گرفت تا موسیقی ماسونی Maurerische Trauemusik را بسازد.
با تمرکز بیشتر موتزارت بر روی پیانو و نویسندگی اپرا، سال های بعد از موسیقی ماسونی را ادامه داد تا هنگامی که پدرش را در ۲۸ می ۱۷۸۷ (۷ خرداد ۱۱۶۶) از دست داد.
ولفگانگ پس از مرگ پدرش بسیار آزرده خاطر شد و به مدتی کمکاری در او مشهود بود، زمانی که گلوک آهنگساز تالار دربار جوزف دوم فوت کرد، با توصیه اشراف به امپراتور، موتزارت به این عنوان شغلی ثابت درآمد.
در زمان جنگ اتریش با ترکیه در سال ۱۷۸۸ میلادی (۱۱۶۷ شمسی)، کشور اتریش نیاز به سرباز و تجهیزات جنگی داشت تا آلات موسیقی و هنرمندان، به همین خاطر درآمد خوبی در این سال و سال های بعد از جنگ نصیب ولفگانگ نشد تا او در شرایط بد اقتصادی قرار گیرد.
شرایط هر روز بد تر می شد و موتزارت تصمیم می گیرد به بهانه دوری از فضای جنگ و آرامش به حومه شهر سفر کند ولی کاهش هزینه هایش نیز بی تاثیر در این امر نبود.
او آلسگروند را برای مقصد انتخاب می کند که حومه شهر وین است. ولفگانگ پس از نقل مکان، برای رفع مایحتاج خانه اش از دوستانش پول قرض می گیرد و در همین زمان علائمی از افسردگی در او پدیدار می شود.
او در سال ۱۷۸۸ میلادی (۱۱۶۷ شمسی) سه سمفونی آخر خود را به نمایش در می آورد. آخرین اپرای او به نام Fan Tutte دو سال بعد اجرا شد.
موتزارت در تلاش برای بهبود وضعیت مالی اش به آلمان سفر می کند و در شهر های لایپزیک، برلین، فرانکفورت، مانهایم و درسدن به دنبال شغلی می گردد ولی نتیجه ای حاصل نمی شود.
او در سال ۱۷۹۰ میلادی (۱۱۶۹ شمسی) آثاری را می سازد که امروزه بسیار تحسین برانگیز اند از جمله کنسرت و کلارینت و فلوت جادویی که از محبوبیت زیادی برخوردار می باشند.
موتزارت در نهایت بر اثر درد و تورمی که او را از پا درآورده بود، در ۱۷۹۱ میلادی (۱۱۷۰ شمسی) توسط همسرش تحت مراقبت قرار گرفت.
موتزارت در ساعت ۱۲:۵۵ در تاریخ ۵ دسامبر ۱۷۹۱ میلادی (۱۴ آذر ۱۱۷۰ شمسی) در ۳۵ سالگی فوت کرد. هنوز علت مرگ او در حاله ای از ابهام است ولی عدم امکانات پزشکی می تواند دلایلی باشد که باعث مرگ او شده بود.
مراسم تشییع او در وین و پاراگ با استقبال خوب مردم برگزار شد که از محبوبیت این شخص هنرمند علاوه بر آهنگسازی خبر می دهد. موتزارت در گورستان سنت مارکس واقع در وین همانند آداب و رسوم دیرینه، در یک قبر مشترک به خاک سپرده شد.
مرسی از سایت خوبتون من برای تحقیقم نیاز به این اطلاعات داشتم که تو سایتای دیگ خبری ازشون نبود
سپهر سهرابیسپهر سهرابی