تاریخ انتشار: ۲۸ تیر ۱۴۰۱
محمد جابریان، غول صنعت فولاد در ایران است.
همه افراد ثروتمند چند ویژگی مشترک دارند. تلاش و سخت کوشی لازم است، اما کافی نیست. با مطالعه و نگاه سریع و کلی به زندگی این افراد، متوجه می‌شویم که در هر شرایطی فرصت رشد را برای خود فراهم می‌کنند.
در این بخش از زندگینامه افراد موفق قصد داریم نگاهی به زندگی نامه محمد جابریان بیاندازیم. سپس نگاهی به نقش او در صنعت فولاد در ایران و منطقه داریم. پس در ادامه با ما در سایت جادوی باور همراه باشید.
محتویات
محمد جابریان و شش برادرش، کار را از سنین پایین و در حجره پدری شان در بازار آهن آغاز کردند.
آرزوی بر جا گذاشتن نامی بزرگ از همان روزهای نخستین که او و برادرانش شروع به کار با پدر کردند در درونشان پدیدار شد.
محمد جابریان فرزند ارشد خانواده بود و طبعا بار مسئولیت بیشتری روی ایشان بود. در نبود پدرش او وظیفه رسیدگی به مشتریان یا حتی سر و کله زدن با بدهکاران را داشت.
با هوش اقتصادی و موقعیت شناسی که داشت، آینده فولاد ایران را تا حدودی پیش‌بینی میکرد.
همین پیش‌بینی ها او را در مسیر درستی که به شهرت، ثروت، اعتبار و نام آوری در عرصه فولاد می شد، هدایت میکرد.
در بازار خرید و فروش آهن، آگاهی از قیمت روز، محاسبه دقیق میزان سود و ضرر، شناخت بازار هدف، فرصت های سود کلان و … مهارت‌هایی اساسی به شمار می‌آیند. محمد جابریان نه تنها مهارت کافی داشت، بلکه با آینده نگری از دیگر رقبای باتجربه تر خود هم جلوتر می‌زد.
برادران جابریان به خرید و فروش اکتفا نکردند.
بعد از استقلال کافی، سرمایه لازم و شناخت دقیق بازار، دست به احداث کارخانه ای بزرگ در قزوین زدند.
این رشد روزافزون و همت بلند جابریان‌ها به همین‌جا منتهی نمی‌شد.
در شرکت فولاد قزوین مدتی به تهیه و توزیع فولاد مشغول شدند. پس از مدتی بازار را به دست گرفتند. کم کم شروع به تولید انبوه فولاد کردند. در همین حین کیفیت و سرعت را بیش از پیش بالا بردند.
برای رسیدن به این هدف، شرکت به طور شبانه‌روزی و در سه شیفت فولاد تولید میکرد.
محصولات آهنی شرکت فولاد جابریان به محض خارج شدن از خط تولید، مستقیما به ماشین های باربری منتقل می‌شدند. این محصولات به اندازه ای داغ بودند که کف آهنی ماشین های باربری را هم می‌سوزاند.
محمد جابریان به تولید، توزیع و به دست گرفتن بازار در قزوین و شهرهای اطراف اکتفا نکرد.
وی توانست با گسترش توزیع و افزایش روزافزون اعتبارش، بازار را از دست واردکنندگان خارج کند.
این کارخانه که در میان دشت‌های قزوین قرار دارد، پله محکمی برای قدم‌های بعدی خانواده جابریان شد.
محمد جابریان افرادی را در تک تک بنادر صنعتی ایران قرار داد. این افراد آمار دقیق از میزان فولاد ورودی به ایران از کشورهای دیگر را به طور کامل و دقیق محاسبه میکردند. قیمت این فولادهای وارداتی و کیفیت دقیق آنها به اطلاع خانواده جابریان رسانده می شد.
محمد جابریان با حفظ کیفیت نسبت به محصولات وارداتی، مشتریان داخلی را به خود جذب میکرد.
قیمت محصولات آهنی او به مراتب پایین‌تر بود. خریداران در هر صورت برای خرید نزد او می‌آمدند. وقتی واردکنندگان متوجه شدند که فروش اعظم فولاد در ایران توسط شرکت جابریان انجام می‌شود، تصمیم دیگری گرفتند.
این واردکنندگان چاره‌ای نداشتند، جز اینکه با او وارد مذاکره شوند. واردکنندگان آهن، فولاد را با قیمت توافقی در اختیار محمد جابریان قرار می‌دادند.
با این رویکرد تجارتی او علاوه بر اینکه کارخانه تولیدی خود را داشت، فولاد وارداتی را در کنترل کامل خود گرفته بود. بدین ترتیب بخش‌های بزرگتری از بازار آهن را از آن خود کرد.
مجموعه تولیداتی – توزیعاتی محمد جابریان در زمینه فولاد با شرکت‌های بسیاری کار کرده است. البته جالب است بدانید فولاد مبارکه خوزستان در این لیست طولانی به چشم نمی‌خورد.
نقطه اوج در زندگی جابریان، زمانی است که به آرزوی کودکی اش رسید. پ
او آرزو داشت به جایگاه مهمی در فولاد خوزستان برسد. در سال ۸۷ توانست حدود ۵ درصد از سهام این شرکت را بخرد. او با این ۵ درصد توانست یک چهارم از کل بازار فولاد ایران را در اختیار بگیرد.
سهامی که ارزشی معادل ۱۳۶۰ میلیارد در همان سال را داشت؛ مبلغی معادل ۵/۱ میلیارد دلار.
با احتساب تورم و روند بورس، ارزش این سهام بسیار بیشتر از سال ۸۷ است. در نهایت او توانست بلوک مدیریتی فولاد خوزستان را از آن خود کند، اما هیئت مدیره اجازه دخالت او در تصمیمات مهم شرکت را نمی‌دادند. نهایتا او شکایت کرد و با فسخ قرارداد به آرزوی کودکی خود پایان داد.
محمد جابریان با این سهام ۵ درصدی به ارزش ۱۳۶۴ میلیارد توانست جز سهامداران بورس تهران شود.
بدین ترتیب کد بورسی معاملاتی خود را هم دریافت کرد. به نظر می‌رسد او اکنون قصد دارد از بازار بورس هم خارج شود. محمد جابریان با در اختیار گرفتن بلوک ۵ درصدی، قصد افزایش قیمت و تغییر رویه تولید را نداشت. هدف او افزایش تولید با حفظ کیفیت مطلوب بود.
روند خرید و رقابت محمد جابریان در بورس جالب و قابل توجه است. او خریدار حقیقی و نه حقوقی بلوک ۵ درصدی فولاد خوزستان بود. او و شرکایش اولین باری بود که وارد بازار بورس می‌شدند، با این وجود در رقابت تنگاتنگ بورس در سال ۱۳۸۷ از دیگر رقبای حقوقی باتجربه پیشی گرفتند.
پس از خرید این بلوکه، قیمت محصولات افزایش چشمگیر ۸۷ درصدی داشتند، اما اسم و رسم این شرکت مشتریان را همچنان حفظ میکرد. نهایتا او با وارد کردن یک ریال، سهامدار رسمی شرکت فولاد خوزستان شد. این خرید اولین و آخرین خرید بورس محمد جابریان بود.
این کارخانه با وسعت ۸/۳ کیلومتری، در اهواز و در ۱۰ کیلومتری جاده بندر امام خمینی (ره) واقع است.
دفتر مرکزی شرکت واقع در تهران ملاصدرا است. این کارخانه در زمینه عرضه شمش فولاد و در زمینه تولید فولاد خام فعالیت میکند.
این کارخانه شامل ۲ واحد گندله سازی، بخش اصلی ساخت فولاد، ۱ کوره احیا مستقیم ، ۳ مدول احیاء مستقیم و ماشین‌های ریخته‌گری بلوم و اسلب است. تصفیه خانه آب، بخش اکسیژن و سیستم حمل مواد، پست‌های برقی و دیگر تاسیسات جانبی است. این کارخانه هم اکنون با قوت پابرجاست و همواره به تولید انبوه با فناوری‌های به روزتر ادامه می‌دهد.
او ریاست هیئت مدیره شرکت فولاد روهینا در جنوب کشور را بر عهده دارد. تمامی محصولات این کارخانه دارای نشان تجاری هستند. کیفیت محصولات تولیدی در راند اول (سال ۹۶) به اندازه‌ای مطلوب بود که موفق به صادرات آن به دیگر کشورها شد. این محموله صادراتی به عراق منتقل گردید. تاکنون کشورهای زیادی چه در حومه و چه در دیگر قاره‌ها، محصولات فولادی موردنیاز خود را از کارخانه ایرانی روهینا تهیه کرده‌اند.
اطلاعات کامل و دقیقی درباره اینکه ایشان اکنون مشغول چه فعالیتی هستند وجود ندارد.
او اهل مصاحبه با خبرگزاری‌ها و غیره نیست. با توجه به پیشینه او در زمینه‌های مختلف، به نظر می‌رسد که همچنان به حفظ سرمایه و افزایش آن مشغول است.
طبق آخرین صحبت هایی که او داشته از روند متشنج بازار کمی نگران است. او همچنان امیدوار است بازار به حالت قبلی و متعادل خود برگردد.
طبق گفته‌ها او در حال خارج کردن سرمایه خود از شرکت‌های تولید فولاد است.
دلیل این امر این است که به دلیل شرایط اقتصادی و تحریم‌های موجود، فولاد باکیفیت ایرانی با قیمت پایینی خریداری می‌شود.
از طرفی عدم توجه کافی به امر صادرات و بها ندادن به شرکت‌ها و تولیدات فولادی همه و همه محمد جابریان را به خارج کردن سرمایه اش از بازار آهن سوق داد.
محمد جابریان در بین دوستان و آشنایان با نام مستعار حاجی شناخته می‌شود. او به واجبات دینی و باورهای عقیدتی خود پایبند است.
شرکت در مراسم حج در برنامه سالانه وی قرار دارد. دیگران از او به عنوان فردی خیر و دلسوز یاد می‌کنند. او با تمام سختی‌های پیش‌رو از دوران کودکی با پستی بلندی‌های زندگی و کار در بازار دست و پنجه نرم کرده است.
محمد جابریان هوش اقتصادی سرشاری دارد. او به کمک شش برادرش و پدرش قدم به قدم در مسیر پیشرفت کنار هم بودند.
در زندگینامه محمد جابریان می‌بینیم که او از جمله اشخاصی است که سرمایه گذاری داخلی را به دلیل امنیت و شناخت آسان‌تر به سرمایه داران ایرانی پیشنهاد میکند.
او اضافه میکند که برخلاف تصور عموم سرمایه‌گذاری در ایران بسیار امن است. کشور ما جای رشد بسیار دارد و نباید فرصت آبادانی سرزمینمان را از هم‌میهنان دریغ کنیم.
طی مصاحبه‌ها و گفتگوهایی که با وی داشتند، او علاقه‌ای به صحبت درباره قدم‌های بعدی خود ندارد. به نظر می‌رسد که او از حواشی خسته شده است. محمد جابریان مانند بسیاری دیگر از سرمایه‌داران کنونی اطلاعی از میزان ثروت و دارایی‌هایش نمی‌دهد.
دیدگاه‌ها