تاریخ انتشار: ۵ شهریور ۱۴۰۲
مارلون براندو بازیگر و کارگردان مشهور، مستعد و پرطرفدار قرن ۲۰ است که بیش از ۶۰ سال در حرفه بازیگری فعالیت کرد.
وی در این حوزه به ویژه در سبک متد اکتینگ یا همان بازیگری متد بسیار خوش درخشید.
در این بخش از زندگینامه افراد موفق قصد داریم زندگینامه مارلون براندو را مورد بررسی قرار دهیم پس در ادامه با ما در سایت جادوی باور همراه باشید.
محتویات
مارلون براندو جونیور (Marlon Brando Jr) در سوم آوریل سال ۱۹۲۴ میلادی (۱۴ فروردین ماه سال ۱۳۰۳ شمسی) در شهر اوماها واقع در ایالت نبراسکا آمریکا چشم به جهان گشود.
پدر وی تولید کننده مواد شیمیایی بود و مادرش دوروتی جولیا پنه بیکر در تئاتر فعالیت می کرد و رفتاری بر خلاف عرف جامعه آن زمان داشت.
به طوری که سیگار میکشید، رانندگی می کرد و شلوار لی می پوشید.
لازم به ذکر است که مادر مارلون براندو در بازیگر شدن وی بسیار موثر بود.
اما این نکته هم قابل چشم پوشی نیست که او الکلی بود و زمانی که مارلون تنها ۱۱ سال سن داشت، از پدرش جدا شد و با بچه های خود به کالیفرنیا مهاجرت کرد.
پس از جدایی، پدر وی به شیکاگو رفت. دو سال پس از این جدایی، پدر و مادر او بار دیگر به هم برگشتند و دوباره خانواده آن ها دور هم جمع شد.
در خصوص زندگینامه مارلون براندو لازم است بدانید که وی از همان کودکی نمایش های مختلفی را به همراه کودکان برگزار می کرد و در این نمایش ها حتی از حیواناتی مانند اسب و گاو نیز استفاده می نمود.
اولین فردی که در خانواده وی حرفه بازیگری را به کمک آکادمی هنرهای نمایشی آمریکا دنبال کرد، جوسلین، خواهر او بود.
جوسلین براندو توانست به سینما و تلویزیون هم راه پیدا کند.
او در سن ۱۶ سالگی به مدرسه نظامی ای که پدرش در آن جا درس خوانده بود رفت و تحصیل خود را ادامه داد.
محیط خشک این مدرسه برای وی آزار دهنده بود. به همین دلیل برای رهایی از آن فضا چندین بار از مدرسه فرار کرد.
اما دستگیر شد و مجدد او را به مدرسه بازگرداندند. در نهایت مارلون براندو مدرسه را ترک کرد و به سراغ علاقه اش یعنی بازیگری رفت.
مارلون براندو افتخارات بسیاری را در طی سال های فعالیت خود کسب کرده است که از جمله آن ها می توان به کسب اسکار بهترین بازیگر مرد، ۳ جایزه بفتا و ۲ عدد جایزه گلدن گلوب اشاره نمود.
وی در حوزه حقوق سیاه پوستان و جنبش های مربوط به سرخپوستان آمریکا هم فعال بوده است. به طور کلی او یک فعال حقوق اجتماعی، مدنی و سیاسی به شمار می رود.
مارلون براندو توسط بنیاد ملی فیلم آمریکا به عنوان چهارمین بازیگر برتر دهه ۱۹۵۰ شناخته شده است.
ضمنا به نقل از نشریه Time وی بهترین بازیگر قرن و جزو ۱۰۰ فرد تاثیرگذار دنیا در سال ۱۹۹۹ میلادی (۱۳۷۸ شمسی) است.
مارلون براندو به انتخاب بنیاد ملی فیلم آمریکا، عنوان چهارمین بازیگر بزرگ در دهه ۱۹۵۰ را به دست آورده است و از احترام بالایی در میان منتقدین برخوردار می باشد.
به گونه ای که بیشتر منتقدان وی، اجراهای خاص و حضور به یاد ماندنی این هنرمند را بر روی صحنه تحسین می نمایند.
او طرفداران بسیاری دارد و شهرت خوبی را در سال های فعالیت اش در عرصه سینما، در میان مردم کسب کرده است.
در مجموع می توان مارلون براندو را از جمله بهترین بازیگران دوران خودش محسوب کرد که در قرن ۲۰ به شهرت قابل توجهی رسید و به نماد جذابیت دهه ۱۹۵۰ تبدیل شد.
نکته شاخص در زندگینامه مارلون براندو این است که او با بازی در نقش دن ویتو کورلئونه در فیلم پدر خوانده به شهرت رسید.
اما نباید سایر جنبه های تاثیر گذار این بازیگر، از نقاط تیره و تار تا موفقیت های دیگر او را از یاد برد.
در خصوص ورود مارلون براندو به حوزه بازیگری، در زندگینامه وی آمده است که او در سن ۱۸ سالگی وارد مدرسه تئاتر حرفه ای آمریکا در نیویورک شد و بازیگری را تحت نظر اروین پیسکاتو معروف شروع کرد.
مدتی بعد او بازیگری را تحت نظر استلا ادلر که بازیگر و مربی بازیگری سرشناس آن زمان بود، ادامه داد و در این برهه از زندگی خود، متد استانیسلاوسکی یا بازیگری متد را یاد گرفت.
ضمنا این متد را برای نخستین بار در تئاتر تابستانه در لانگ آیلند نیویورک مورد استفاده قرار داد.
گفتنی است که اخلاق براندو باعث شد چندین بار از تئاتر اخراج شود.
اما در نهایت در سال ۱۹۴۴ میلادی (۱۳۲۳ شمسی) وقتی که تنها ۲۰ سال سن داشت، به وسیله تئاتر I Remember Mama به برادوی راه پیدا کرد.
در سال ۱۹۴۶ میلادی (۱۳۲۵ شمسی) برای بازی در تئاتر Trucklin Cafe لقب آینده دار ترین بازیگر جوان را به خود اختصاص داد.
سال بعد ماربون براندو با بازی در تئاتر اتوبوسی به نام هوس در نقش استنلی کوالسکی توانست به شهرت برسد.
اما بعد از این تئاتر تا سال ۱۹۵۳ میلادی (۱۳۳۲ شمسی) در هیچ نمایشی بازی نکرد و در نهایت در آخرین تئاتر خود به نام Arms and the Man حضور پیدا کرده و به این ترتیب با صحنه تئاتر خداحافظی نمود.
دهه ۱۹۵۰ را می توان درخشان ترین دوران در زندگینامه مارلون براندو دانست.
وی برای نخستین بار با بازی در سریال استودیو بازیگران (Actors Studio) در سال ۱۹۴۹ میلادی (۱۳۲۸ شمسی) به حوزه بازیگری راه پیدا کرد.
همچنین اولین حضور او در سینما با بازی در فیلم سینمایی مرد (The Man) در سال ۱۹۵۰ میلادی (۱۳۲۹ شمسی) آغاز شد.
اما با بازی در فیلم اتوبوسی به نام هوس که بر اساس تئاتری به همین نام ساخته شده بود، به شهرت رسید.
بازی مارلون براندو در این فیلم با استقبال بسیار زیادی همراه شد.
به طوری که عده زیادی آن را بهترین نقش آفرینی براندو بر می شمارند.
این فیلم خیلی سریع نام براندو را بر سر زبان ها انداخت و او را به سمبل جذابیت هالیوود تبدیل کرد.
مارلون براندو برای بازی در این فیلم نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد نیز شد.
در زندگینامه مارلون براندو آمده است که این هنرمند در دهه ۱۹۶۰ میلادی، افت قابل توجهی داشت و سطح بازیگری پایین تری را ارائه داد.
هر چند بعضی از فیلم های او موفق بودند. اما در کارنامه او در طی این دهه فیلم های زیادی به چشم می خورد که شکست خوردند و یا براندو فقط برای پول یا از روی دوستی با دست اندرکاران در آن ها ایفای نقش کرده است.
ضمنا وی برای اولین و آخرین بار در سال ۱۹۶۱ کارگردانی را تجربه نمود.
مارلون براندو با بازی در نقش دن ویتو کورلئونه در فیلم پدر خوانده، به نقطه اوج رسید و به این ترتیب افولی که در دهه قبل در زندگی اش اتفاق افتاده بود، کاملا جبران شد.
در حقیقت وی با بازی در این فیلم استعداد و مهارت بازیگری خود را به همگان ثابت کرد و توانایی اش را به رخ همگان کشید.
توجه داشته باشید که افول براندو در دهه ۱۹۶۰ و بد اخلاقی ها و رفتارهای نامناسب و غیر مسئولانه ای که داشت، منجر شد در ابتدا با حضور وی در این فیلم مخالفت شود.
به نقل از سایر بازیگران فیلم پدر خوانده، مارلون براندو در هنگام فیلمبرداری این فیلم بسیار خوش اخلاق بوده و حتی تا حد ممکن به بازیگران دیگر کمک می کرده است.
بازی در این نقش باعث شد مارلون براندو بعد از ۱۸ سال بار دیگر برنده جایزه اسکار شود.
همچنین در سال ۱۹۷۳ وی در یکی از مهمترین فیلم های خود یعنی آخرین تانگو در پاریس (last Tango in Paris) نقش آفرینی کرد که باعث شد نامزد دریافت جایزه اسکار شود.
از نظر راجر ابرت که منتقد بسیار معروفی است، بهترین صحنه بازیگری در تاریخ سینما، تک گویی مارلون براندو در کنار بدن بی جان همسرش در این فیلم است.
دو فیلم مذکور باعث شدند دهه ۷۰ به نقطه اوجی در زندگی نامه وی تبدیل شود.
همان طور که گفته شد، اوج زندگی نامه مارلون براندو به ایفای نقش در دو فیلم پدر خوانده و فیلم آخرین تانگو در پاریس برمی گردد.
اما پس از آن هم آثار موفقی از خود بر جای گذاشت.
او در ۱۳ فیلم سینمایی دیگر نقش آفرید. اما فقط با فیلم فصل سفید خشک (A Dry White Season) در سال ۱۹۸۹ میلادی (۱۳۶۸ شمسی) بود که مجددا نامزد اسکار شد.
لازم به ذکر است که آخرین فیلم سینمایی این هنرمند سرشناس، فیلم امتیاز (The Score) محصول سال ۲۰۰۱ میلادی (۱۳۸۰ شمسی) بود.
سایر فیلم های مشهور مارلون براندو به شرح زیر است:
یکی از نکات قابل توجه در مورد زندگی نامه مارلون براندو، زندگی شخصی متفاوت این بازیگر است.
از جمله این که وی از سه ازدواج، دو رابطه جدی و رابطه های متعدد و کوتاه مدت دیگر خود، حداقل ۱۱ فرزند دارد که ۳ نفر از آن ها به فرزند خواندگی پذیرفته شده‌اند.
او خود را دو جنس گرا می داند و در بیوگرافی او به رابطه اش با جیمز دین و افرادی مانند کری گرانت، راک هادسن و لارمس الیویه اشاره شده است.
مارلون براندو یک بازیگر مستعد بود اما با اخلاقیات عجیب و غریب، که از او به عنوان پسر بد هالیوود یاد می شد.
از جمله دلایل افول و فراموش شدن این بازیگر مشهور می توان به سخت گیری های فراوان، بی توجهی به دستورات کارگردان، حفظ نشدن دیالوگ فیلم ها، مسئولیت پذیر نبودن، ازدواج‌های فراوان او، نداشتن مدیریت مالی در زندگی، رفتارهای خشونت آمیز و خودکشی وی اشاره کرد.
اما در نهایت ذوق و استعداد هنری و شعور سیاسی او باعث شد که نام اش در سینمای جهان جاودانه بماند.
مارلون براندو در سال های پایانی عمر خود به دیابت و سرطان کبد مبتلا شد.
سرانجام در ۱ جولای سال ۲۰۰۴ میلادی (۱۱ تیر سال ۱۳۸۳ شمسی) به علت نارسایی تنفسی ناشی از فیبروز ریه و نیز نارسایی قلبی، در مرکز پزشکی رونالد ریگان لس آنجلس دار فانی را وداع گفت.
پیکر این بازیگر مشهور مطابق. با خواسته و وصیت خودش سوزانده شد.
با توجه به توضیحاتی که ارائه شد، شما با زندگی نامه مارلون براندو آشنا شدید و اطلاعات جالبی را در خصوص زندگی شخصی و حرفه ای این بازیگر به دست آوردید.
بر این اساس وی را می توان یک هنرمند سرشناس و توانمند، با شعور سیاسی بالا، حامی حقوق سرخپوستان و نماد جذابیت دانست که علی رغم نقش آفرینی های خود، اخلاقیاتی عجیبی داشت که او را بد نام کرده بود و باعث افول وی شد.
بعضی از منتقدان ایرانی اعتقاد دارند که شاید بتوان حامد بهداد را بازیگری مشابه با این هنرمند از جنبه های مختلف در سینمای ایران دانست.
امیدواریم که این مطلب برایتان سودمند و مفید بوده باشد و به شناخت کامل و جامعی از این هنرمند نام آشنا رسیده باشید.
دیدگاه‌ها