تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲
کمتر فردی در دهه حاضر وجود دارد که به سینما و فیلم علاقه داشته باشند ولی داریوش مهرجویی و آثار او را نشناسد.
داریوش مهرجویی یکی از کارگردان ها، فیلمنامه نویسان و تهیه کننده گان مطرح کشور است.
او یکی از فیلم سازان مطرح ایرانی است که جزو اعضای هیئت مدیره موزه هنر های معاصر تهران می باشد.
وی فعالیت حرفه ای خود را از سال ۱۳۴۶ آغاز کرد و تا کنون ادامه میدهند.
داریوش مهرجویی نویسنده و مترجم رمان های معروف دنیا می باشد.
در این بخش از زندگینامه افراد موفق قصد داریم زندگینامه داریوش مهرجویی را مورد بررسی قرار دهیم پس در ادامه با ما در سایت جادوی باور همراه باشید.
محتویات
داریوش مهرجویی (Dariush Mehrjui) در ۱۷ آذر ۱۳۱۸ در شهر تهران متولد شد.
متاسفانه اطلاعات زیادی از خانواده ایشان در دسترس نمی باشد. اما در برخی از مصاحبه هایش آقای مهرجویی در ارتباط با پدر، مادر و حتی مادربزرگ شان سخن گفته اند.
داریوش مهرجویی در مصاحبه ای می‌گوید که مادربزرگش فردی بسیار مومن بوده و او نیز تحت تاثیر فضای روحانی وی قرار می گرفت و در آن دوران نماز و روزه خود را کامل انجام می داده است.
این هنرمند پر آوازه در دوران جوانی بسیار به موسیقی علاقمند بود. حتی برای مدتی نیز در کلاس های آموزش موسیقی نزد آقای زندی شرکت می کرد.
سپس نزد پدر خود به نواختن سنتور پرداخت و با موسیقی غرب آشنا شد.او سپس شروع به نواختن پیانو و نوشتن نوت هایی برای پیانو کرد.
داریوش مهرجویی در ۱۷ سالگی به سینما علاقمند شد و برای بهتر درک کردن فیلم های بین المللی روز به روز زبان انگلیسی خود را تقویت می کرد.
او ابتدا به طور مقدماتی زبان انگلیسی را در ایران آموخت و بعد حدود یک سال در یکی از هتل های بین المللی در آتلانتیک مدیر شد.
پس از آن که به سن ۲۰ سال رسید برای ادامه تحصیل و علم آموزی به کالیفرنیا مهاجرت کرد.
او در سال ۱۳۴۴ لیسانس فرانسه را از دانشگاه یوسی ال ای دریافت نمود.
وی در همین سال بود که وظیفه سردبیری نشریه پارس را در لس آنجلس بر عهده گرفت.
در سال ۱۳۴۵ داریوش مهرجویی به ایران بازگشت. وی با توجه به علاقه اش به دنیای سینما، تصمیم گرفت فعالیت خود را به عنوان کارگردان در این عرصه شروع نماید.
حضور وی در دنیای سینما به خودی خود جنجال برانگیز بود. چراکه داریوش مهرجویی در آن زمان تجربه زیادی نداشت و همینطور تازه از ایالات متحده آمریکا به ایران بازگشته بود.
تمامی این موارد زمانی که وی اعلام نمود که قصد ساخت فیلمی با نام الماس ۳۳ با بودجه ۲ میلیون دلاری را دارد حاشیه برانگیز تر شدند.
در فیلم الماس ۳۳ بازیگران مطرح خارجی مانند نانسی کووَک (بازیگر مطرح تلوزیون آمریکا) نیز حضور داشتند.
فیلم الماس ۳۳ یکی از پر هزینه ترین فیلم های آن زمان به شمار می رفت.
ساخت این فیلم شایعات بسیار زیادی برای داریوش مهرجویی به همراه داشت از رابطه او با بازیگر آمریکایی گرفته تا اکران در کشور های اروپایی.
هر چند که فیلم الماس ۳۳ یک پدیده برای سینمای آن دوران محسوب می شد اما با شکست تجاری روبرو شد.
ورود داریوش مهرجویی به دنیای سینما به صورت کاملا حرفه ای بود و همین موضوع باعث شد تا نام وی بر سر زبان ها بی افتد.
داریوش مهرجویی تا به حال دو ازدواج داشته است.
اولین همسر او فریار جواهریان بود که یکی از مهندسین برجسته ایرانی محسوب می شد.
فرزندان داریوش مهرجویی و فریار جواهریان شامل مریم و صفا مهرجویی می باشند.
این دو سپس از یکدیگر جدا شده و داریوش مهرجویی با خانمی به نام وحیده محمدی ازدواج نمود.
حاصل ازدواج آقای مهرجویی و خانم محمدی، مونا مهرجویی می باشد.
آقای مهرجویی تا قبل از انقلاب اسلامی ایران ۵ فیلم ساخت و بعد از انقلاب اسلامی به طور موقت به فرانسه مهاجرت کرد.
اما پس از مدتی برگشت و خیلی جدی و با پشتکار به کار خود ادامه داد.
از جمله فیلم های داریوش مهرجویی که با استقبال بی نظیر مردم رو به رو بوده می توان به موارد زیر اشاره نمود:
و دیگر فیلم ها که در این مجال نمی گنجند اشاره کرد.
داریوش مهرجویی در نظر سنجی که در سال ۱۳۸۳ برگزار شد، با ساخت و آفریدن شخصیت هایی در فیلم های خود که تعداد آن به ۷ شخصیت می رسید، بیشترین شخصیت سینمایی را آفرید و به عرصه گذاشت.
فیلم هامون ساخته سال ۱۳۶۸ یکی از پرطرفدار ترین آثار وی محسوب میشود.
شخصیت اصلی فیلم فردی به نام هامون بود که بسیار طرفدار داشت و از استقبال حیرت انگیزی در سال ۱۳۶۸ بهرمند شد.
سریال گاو، برنده جایزه بهترین فیلم نامه از جشنواره سینمایی سپاس شد.
سریال سارا، برنده جایزه صدف طلایی برای بهترین فیلم در جشنواره سن سباستین کشور اسپانیا شد.
همانطور که در بالا اشاره کردیم، فیلم الماس ۳۳ آقای مهرجویی فیلمی پر هزینه بوده است.
این فیلم در سال ۱۳۴۵ روی پرده رفت و فروش متوسطی داشت. که با توجه به هزینه بالای فیلم شکستی تجاری محسوب شد.
البته که توجه منتقدین را هم هیچ وقت به خود جلب نکرد. آقای مهرجویی با آقای غلامحسین ساعدی در سال ۱۳۴۸ همکاری کرد و از روی داستانی کوتاه، فیلمنامه گاو را نوشتند.
فیلم گاو در جشنواره های گوناگون جوایز زیادی دریافت کرد و مورد استقبال بی نظری مردم رو به رو شد.
داریوش مهرجویی بارها در جشنواره های داخلی و خارجی برای ساخت فیلم های فوق العاده خود مورد تشویق و حمایت قرار گرفته است.
این هنرمند سرشناس یکی از برترین فیلم سازان این عرصه شناخته شد و مورد استقبال قرار گرفت.
یکی از جوایز مهم داریوش مهرجویی گرفتن جایزه شوالیه ادب و هنر بود که از دست سفیر فرانسه دریافت کرد.
داریوش مهرجویی در آغاز فعالیت هنری خود، فیلم ها و کارهای بسیاری داشت که توقیف شد و می توانست جلوی پیشرفت روز افزون این هنرمند را بگیرد.
اما این مرد هنرمند به تلاش خود ادامه داد و راه سخت خود را در پیش گرفت.
در ادامه به جوایز بین المللی و داخلی داریوش مهرجویی می پردازیم:
صد ها جایزه ی ارزشمند داخلی و خارجی که در این بخش نمی گنجند.
به طور کلی فیلم گاو با جوایز متعددی که در سال ۱۳۴۸ دریافت کرد، فصل جدیدی برای سینمای ایران به ارمغان آورد.
فیلم مدرسه ای که می رفتیم را یک سال بعد از بازگشت به ایران ساخت که برای کانون فکری پرورشی کودکان و نوجوانان بود.
این فیلم نیز با مشکلات توقیف و سانسور رو به رو شد.
داریوش مهرجویی یکی از ستوده ترین فیلم سازان سینمای ایران به حساب می آید.
جناب مهرجویی از لحاظ سبک فیلم سازی، چیزی به عنوان زمان و مکان برایش اهمیت ندارد.
آقای مهرجویی سوای این قضایا فیلم می ساز و این داستان فیلم را جذاب تر می کند.
می توان به جرات گفت که همین حرکت ها و رخداد ها هستند که تصور مخاطب را بی پروا با خود به هر طرف می کشانند.
همین رخداد هایی که ماورای زمان و مکان هستند بیننده را جذب خود می کنند و غرق در دنیای فیلم و قصه جذاب آن می شویم.
این هنرمند برجسته، داریوش مهرجویی با همین سبک خاص و استثنایی خود باعث پیشرفت سینمای ایران و دیده شدن فیلم های ایرانی در کشور های غربی و خارجه شد.
گاهی لازم است با دیدن سبک های آقای مهرجویی محیط استرس آور اطراف خود را رها کنیم و همراه فیلم و فیلمنامه پیش برویم.
آقای مهرجویی همیشه این را می گوید که آرزو می کنم در هنر، در بند نباشم و خودم را سانسور نکنم.
من می خواهم در کمال خونسردی بنشینم و هر آنچه که درون من است را بیرون بریزم.
دوست دارم در رشته هنری به عقب بازگردم.
در واقع سریال گاو ساخته جناب داریوش مهرجویی بود که سینمای ایران را در عرصه جهانی معروف کرد.
چرا که در دهه ۴۰ خورشیدی، نقش سینمای ایران در عرصه جهانی و بین المللی خیلی کم رنگ و بی حاشیه بود.
دیده شدن سینمای ایران و فیلم های ایرانی در کشور های غربی، افتخار آفرینی آقای مهرجویی است که در دهه ۴۰ با ساخت فیلمی فوق العاده به نام گاو که جوایز گوناگونی از عرصه جهانی دریافت کرد.
این کارگردان که فیلم های فوق العاده جهانی دارد با بازیگران فوق العاده ای نیز همکاری داشته که آنها را در ادامه نام می بریم:
دیگر بازیگرانی که کنار این تهیه کننده و کارگردان هنرمند و بزرگ کار کرده اند.
آقای عزت الله انتظامی با داشتن بیشترین بازی در فیلم های آقای مهرجویی به تعداد ۱۰ بازی، رتبه اول را دارا است.
همانطور که ذکر کردیم، خیلی از فیلم های داریوش مهرجویی سانسور شده اند.
اینکه در آغاز کار و در اوج جوانی آثار ارزشمند ات توقیف و پخش نشوند، خیلی دردناک است.
شاید داریوش مهرجویی تنها فیلم سازی باشد که فیلم هایش هم قبل و هم بعد از انقلاب سانسور و توقیف می شد.
اما آقای مهرجویی خیلی خوب توانست خود را به جلو براند و جوایز نفیسی را از حرفه خود دریافت کند.
او فیلمی به نام مستند الموت ساخت که سناریو در مورد شیعیان و مذهب اسماعیلیون و به طور کلی در مورد اسلام و برای تلویزیون ملی جمهوری اسلامی ایران ساخت.
اما این فیلم هرگز پخش نشد و تنها جواب آنها این بود که فیلم گم شده است.
یکی دیگر از فیلم های آقای مهرجویی، سینمایی سنتوری بود که در سال ۱۳۸۵ ساخته شد و هیچ وقت اجازه اکران در سینما ها داده نشد.
آقای مهرجویی در یکی از مصاحبه های خود می گویند:
غم انگیز ترین حادثه زندگی من توقیف فیلم سنتوری بود.
سی دی این فیلم قاچاق شد و من از لحاظ تجاری نیز ضربه خوردم.
او از اینکه بی دلیل این فیلم را توقیف کرده اند نیز صحبت کرد و گفت هیچ وقت دلیل این کار را نگفتند و من هم متوجه نشدم.
جالب است بدانید که این فیلم در جشنواره همان سال، فیلم سنتوری یکی از بهترین فیلم هایی بود که مردم به آن رای داده بودند.
اما بعد ها بدون کسب اجازه در نمایش خانگی اکران شد و مورد استقبال مردم قرار گرفت.
فیلم لامینور که در اواخر سال ۱۴۰۰ پروانه نمایش آن را صادر نکردند و این فیلم نیز هیچ وقت پخش نشد.
لیست سریال های سانسور و یا توقیف شده جناب مهرجویی به شرح ذیل می باشد:
اما همه این فیلم ها به طور کامل سانسور و یا توقیف نشده اند.
بعضی از آنها یک سال بعد مجوز پخش گرفته شده اند و بعضی نیز هنوز پخش نشده اند.
به طور کلی برای همه ی سازندگان این عرصه خیلی سخت و درد ناک است که آثار ارزشمند خود را هیچ وقت در صحنه ی نمایش نبینند.
اینکه فیلم های شما هیچ وقت پخش نشود و مردم از آن لذت نبرند، و خستگی کار بر تن شما بماند خیلی درد ناک است.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید ایشان در مصاحبه ای فرموده اند که بزرگ ترین آرزوی من این است که روزی از خواب بیدار شوم و بشنوم که هیچ فیلمی توقیف نخواهد شد.
آرزوی ما نیز این است که روزی برسد که هیچ فیلمی سانسور و توقیف نشود تا خستگی کار بر تن هنرمندان عزیز کشورمان نماند.
من مش حسن نیستم، من گاو مش حسنم…!
روحش شاد
برای ایشون آرزوی سلامتی و موفقیت روز افزون رو دارم!
در تایید سخن شما امیدوارم روزی برسه که دیگه شاهد توقیف و سانسور نباشیم و تو دنیایی آزاد و پر از عشق و صلح در کنار همدیگه زندگی کنیم، فارغ از هر دین و مذهب و هر عقیده و هر نژاد…