زندگینامه توماس ادیسون و اختراعات او

تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۴۰۱

از توماس ادیسون، به عنوان بزرگترین مخترع در تاریخ آمریکا یاد می شود. وی در تاریخ ۱۱ فوریه سال ۱۸۴۷ در ایالت اوهایو آمریکا به دنیا آمد. توماس اختراعات بسیاری در زمینه های مختلف انجام داد که شامل دوربین فیلمبرداری، لامپ الکتریکی و گرامافون و… است.

او بر جامعه صنعتی مدرن تاثیر گسترده گذاشت. توماس ادیسون یکی از اولین محققین و مخترعینی بوده که با همفکری و همکاری بسیاری از محققان و پژوهشگران، مبانی علم سازمان یافته و همکاری گروهی را برای تحقق اختراع به کار گرفت.

ادیسون اولین بنیاد پژوهشی صنعتی را تاسیس نمود.

در این بخش از جادوی باور طبق معمول همیشه زندگینامه افراد موفق جهان و ایران اختصاص دارد به توماس ادیسون یکی از افراد تاثیر گذار تاریخ بشریت ، با ما همراه باشید.

اوایل زندگی توماس ادیسون

توماس در ۱۱ فوریه ۱۸۴۷ در شهر میلان ایالت اوهایو متولد شد. وی به خاطر مهاجرت خانواده اش در سال ۱۸۵۴ در شهر پورت هارون ایالت میشیگان بزرگ شد. پدر او ساموئل اگدن ادیسون جونیور (که اصالتا هلندی تبار بود) و مادرش نانسی ماتئوس الیوت درشهر چیتانگو، نیویورک به دنیا آمده بودند. توماس ادیسون کوچکترین و هفتمین فرزند خانواده به شمار می رفت.

توماس نزد مادرش که در گذشته معلم مدرسه بود خواندن، نوشتن و حساب را آموخت. وی فقط به مدت چند ماه به مدرسه رفت. با این حال او را کودکی بسیار کنجکاو توصیف کرده اند که بیشتر آموخته های خود را با مطالعه یاد گرفته است. او از همان سنین پایین، علاقه بسیاری به فناوری داشته و در خانه به کار های آزمایشی می پرداخت.

توماس تازه ۱۲ ساله شده بود که دچار مشکل شنوایی شد. پزشکان علت این ناشنوایی را به خاطر تب قرمزی که در کودکی به آن مبتلا شده بود و عفونت مداوم در گوش میانی که درمان نشده بود اعلام نمودند.

او داستان های ساختگی بسیاری در مورد دلیل ناشنوایی خود می گفت. اما به طور کامل ناشنوا نبود و صداها را به سختی می شنید. ادیسون معتقد بود که هرچه سنش بالاتر می رود این کم شنوایی به ایجاد تمرکز و جلوگیری از حواس پرتی اش کمک می کند.
برای پیشرفت علم و هنر، توماس زمانی که ۲۸ سال سن داشت در سال ۱۸۷۵ در اتحادیه کوپر برای یک دوره چهار ساله شیمی ثبت نام نمود.

دستگاه تلگراف

توماس که در راه آهن مشغول به کار بود در سال ۱۸۶۹ از کار خود استعفا داد. پس از ترک راه آهن توماس در نیویورک به عنوان سرپرست فنی یک موسسه صرافی شروع به کار کرد.

ادیسون در این زمان یک نوع تلگراف چاپی که اولین اختراع موفقش بود، را به نام خود ثبت کرد. تلگرافی که ادیسون اختراع کرده بود برخلاف انواع تلگراف های رایج که علائم مورس را به شکل صداهای کشیده و کوتاه به گوش اپراتور می رساند، آنها را به صورت نقطه و خط بر روی نوار کاغذی چاپ می کرد.

توماس در برابر ۴۰۰۰ دلار حق امتیاز اختراعش را به مدیر صرافخانه فروخت. وی با پولی که از فروش آن به دست آورد توانست یک کارگاه تحقیقاتی برای خود در شهر نیوآرک ایالت نیوجرسی برپا کند. ادیسون به جز کامل کردن وسایل جانبی تلگراف، برای اطلاعات بورس، یک سامانه پیشرفته طراحی کرد که از آن سود بسیاری نصیب او شد.
توماس ادیسون سالها در فکر این بود که محل کارش را به یک کارگاه بسیار بزرگ و بازتری انتقال دهد. در ۱۸۷۶ با فراهم شدن سرمایه کافی او در منلو پارک نیوجرسی یک آزمایشگاه بزرگ پژوهشی دایر نمود. سپس گروهی از محققان و افراد مستعد و لایق را برای همکاری فراخواند.

نقطه عطف در فعالیت های توماس را می توان تاسیس و ایجاد این لابراتوار دانست . این یکی از ابتکارهای بزرگ او به شمار میرفت. لابراتوار منلو پارک نیوجرسی اولین موسسه ای بود که برای ساخت و کامل نمودن ابداعات علمی دایر شد.

این آزمایشگاه ها را میتوان بعنوان نمونه ابتدایی آزمایشگاه های تحقیقاتی بزرگ به حساب آورد. با نظارت و بررسی و سازماندهی توماس ادیسون و کار دست جمعی کارمندان و محققان او اختراعات کوچک و بزرگی بسیاری به ثمر رسید. تمامی این اختراعات به نام ادیسون به ثبت رسیدند.

لامپ الکتریکی

میتوان گفت که توماس مخترع لامپ حبابی نبوده است، چون قبل از او این لامپ اختراع شده بود. توماس در ۱۸۸۰ یک طرح قابل اجرا و پیاده سازی با استفاده از یک رشته از بامبوی زغال اندود برای تولید لامپ حبابی پیشنهاد نمود. جوزف سوان یک سال بعد، با استفاده از رشته سلولزی یک ساختار کارآمدتر را پیشنهاد کرد.
تاریخچه سیستم روشنایی الکتریکی به اواسط قرن نوزدهم بر میگردد. هاینریش گوبل در ۱۸۵۴ اولین لامپ برق که در حدود چهارصد ساعت نور تولید می کرد را اختراع نمود، اما آن را ثبت نکرد. پس از هاینریش گوبل مخترعین دیگری مانند جیمز وودوارد، ویلیام سایر، متیو ایوانز در سال ۱۸۷۵ و جوزف سوان در سال ۱۸۷۸ نمونه های دیگری از لامپ الکتریکی را پیشنهاد نمودند.

کمی قبل از اینکه ادیسون نیز وارد این عرصه شود، یک صنعتگر آمریکایی به نام والیس نمونه چراغ برق را به بازار روانه کرده بود که یک نمونه از آن در سال ۱۸۷۸ به دست ادیسون رسید. دستگاهی که والیس اختراع نموده بود از چارچوبی با یک حباب و رشته متحرک فلزی که هر یک از آنها به تکه زغالی وصل می شدند تشکیل شده بود. زمانی که برق از رشته های فلزی عبور میکرد موجب میشد که زغال ها بسوزند و بین آنها قوس الکتریکی نورانی به رنگ آبی بوجود آید.

این چراغ به خاطر عمر پایین زغال ها و مصرف بالای برق بازده بسیار کمی داشت. ادیسون که متوجه اهمیت بالای اختراع والیس شده بود تصمیم به اصلاح آن نمود. او به این فکر افتاد که ماده مناسبت تری را پیدا کند تا از آن به جای زغال استفاده کند. ماده ای که با برق کمتری، مدت زمان بیشتری، روشنایی تولید کند و با گذشت زمان از بین نرود و نسوزد.

توماس و همکارانش بعد از یک سال تلاش و آزمایش های بسیار توانستند لامپ مناسبی تولید کنند. آن ها هوای داخل حباب را خالی کرده و با استفاده از نخ های معمولی زغال اندود توانستند لامپی تولید کنند که میتواند تا چهل ساعت نور بدهد. این موفقیت باعث شد آنها با پشتکار بیشتری به کار خود ادامه بدهند و موفق شدن عمر متوسط این لامپ را به پانصد ساعت برسانند. ادیسون دریافت که بهترین زمان مناسب برای ارایه این چراغ نوری فرا رسیده است.

اما در بریتانیا این نمونه لامپ ادیسون بنام جوزف سوان به ثبت رسیده بود. این اثبات میکرد که لامپی که ادیسون اختراع کرده چیزی جدیدی نبوده است. اما با این حال در راستای گسترش علم و فناوری نباید تلاش های او را نادیده گرفت.
در شب ۳۱ دسامبر ۱۸۷۹ ادیسون از روزنامه نگاران و سرمایه گذاران دعوت بعمل آورد که برای دیدن جدیدترین اختراعش به منلو پارک بیایند. این آزمایشگاه به دستور او به صدها لامپ مزین شد. به صورتی که محیط اطراف منلوپارک نیوجرسی و جاده ختم شده به آن نور باران شده بود.

توماس ادیسون با چیزی مهمانان خود را غافلگیر و روبرو کرد که تا آن زمان همچین چیزی سابقه نداشته بود. منظره این لامپ های درخشان بر بازدید کنندگان به شدت تاثیر شگرفی گذاشت. این تاثیرگذاری طوری بود که ادیسون پیشنهاد تاسیس یک کارخانه بزرگ الکتریکی در شهر نیورک را پیشنهاد داد. سرمایه گذاران از این پیشنهاد به گرمی استقبال کردند.

ادیسون و عصر الکتریسیته

ادیسون درخواست ثبت لامپ الکتریکی خود را در ۱۳ فوریه ۱۸۸۲ برای ثبت به اداره اختراعات آمریکا فرستاد. با این حال با درخواستش مخالفت شد. کارشناسان اعتقاد داشتند که طراحی و تولید این لامپ بر اساس ایده ویلیام سایر بوده است. تنها چیزی که به او رسید امتیاز اختراع رشته های زغال اندود بود. ساختمان کارخانه مرکزی تولید برق دو سال پس از نمایش عمومی لامپ در سال ۱۸۸۲ به اتمام رسید. در چهارم سپتامبر ۱۸۸۲ اولین سیستم توزیع و پخش نیروی الکتریکی در دنیا با ولتاژ ۱۱۰ برای ۵۹ مشتری در منهتن توسط ادیسون افتتاح گردید. اکثر اختراعات او ماحصل کامل کردن ایده های همکاران و کارگروه بزرگی از محققین و تکنسین هایی بود که برای او کار میکردند. یکی از این محققین لویس لاتیمر دستیار آفریقایی، آمریکایی او بود که نقش مهمی در پروژه لامپ الکتریکی بر عهده داشت.

ادیسون و اختراع فیلم

یکی از کارمندان کمپانی ادیسون به نام ویلیام کندی دیکسون در سال ۱۸۸۹ دستگاهی برای نمایش فیلم اختراع نمود. این دستگاه در سال ۱۸۹۴ در نیویورک با نام تجارب کینه توسکوپ به نمایش گذاشته شد. دستگاه کینه توسکوپ به شکلی بود که برای دیدن تصاویر متحرک باید درون سوراخ را نگاه میکردند و سپس دسته آن را می چرخاندند. ابتدا این دستگاه برای رونق بخشیدن به بازار، به عنوان مکمل گرامافون طراحی شده بود.

گرامافون اولیه

ادیسون یا دیکسون را با وجود اهمیت بالای این اختراع، نمی توان پایه گذار سینما دانست. دستگاهی که آن ها اختراع کرده بودن بیشتر شبیه ماشین شهر فرنگ بود.
اما نمی توان به راحتی از نقش موثر ادیسون در تبدیل سینما به یک رسانه همگانی و صنعتی پرسود گذشت. یکی از یادگارهای ادیسون فیلم استاندارد ۳۵ میلی متری است که تاکنون در بین اهالی سینما رایج است. اولین کمپانی فیلمسازی در جهان در بلام ماریا در نیوجرسی توسط ادیسون تاسیس شد. فیلم عطسه فرد اُت که اولین فیلم کپی رایت بود در استودیو ادیسون تولید و فیلمبرداری گردید. این استودیو و کمپانی فیلم سازی ادیسون در سال ۱۹۱۰ فیلم فرانکشتاین ساخته شد.
سال های پایانی زندگی ادیسون
ادیسون ساختمان بلک ماریا را توانست در اول فوریه ۱۸۹۳ که اولین استودیوی تولید تصاویر متحرک بود در اورنج غربی نیوجرسی به پایان برساند. ادیسون تلاش بسیاری انجام داد که ساخت و اختراع کامل دوربین فیلمبرداری را به خود نسبت بدهد. وی قصد داشت حق استفاده انحصاری آن را بدست بیاورد. اما این ادعا در ۱۰ مارس ۱۹۰۲ توسط دادگاه استیناف آمریکا رد شد.
توماس ادیسون آخرین اختراع خود را در ۶ ژانویه ۱۹۳۱ برای ثبت ( ابزار نگهدارنده وسایل موقع آب کاری
الکتریکی) به اداره ی ثبت اختراعات فرستاد. اما قبل ازگرفتن جواب در همان سال درگذشت.